अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २१ ते२५ (अभंग ४२ते ५१) **********

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २१ ते२५ (अभंग ४२ते ५१) 

*********

आंधारु कोंडुनि घरीं । घरा पडसायी न करी । तैं आंधार इहीं अक्षरीं । न म्हणावा कीं ? ॥ ७-२१ ॥

अंधार आणून 

घरात कोंडला 

त्यानी जर केला 

ना अंधार ॥४२

तर त्या अंधारा 

म्हणता अंधार 

अंधार अक्षर 

व्यर्थ होय ॥४३

वो जावों नेदी जागणें । तये निदेतें नीद कोण म्हणे । दिवसा नाणी उणें । तैं रात्रिचि कैंची ॥ ७-२२ ॥ 

हाका मारण्यास 

होकार जी देते 

म्हणावे निद्रेते  

काय निद्रा ॥४४

दिवसा आणते 

जी काही उणे 

रात्रीला म्हणणे 

रात्र काय ॥४५

तैसें आत्मा अज्ञान असकें । असतां तो न मुके । तैं अज्ञान शब्दा लटिलें । आलेंच कीं ॥ ७-२३ ॥ 

तैसे या आत्म्यास 

अज्ञान असता 

ज्ञाना न मुकत

तोच जरी ॥४६

अज्ञान लटका 

शब्द हा होईल 

व्यर्थ ची जाईल 

नाम त्याचे ॥४७

येर्हवी तरी आत्मया । माजीं अज्ञान असावया । कारण म्हणतां न्यावा । चुकी येईल कीं ॥ ७-२४ ॥ 

आणिक येर्‍हवी

तरी या आत्म्याते

अज्ञान वसते 

म्हणे कोणी ॥४८

ऐसे हे म्हणणे 

पाहता तर्काने 

चूक येणे माने 

ठरलेली ॥४९

अज्ञान तममेळणी । आत्मा प्रकाशाची खाणी । आतां दोहीं मिळणी । येकी कैसी ? ॥ ७-२५ ॥

अज्ञान म्हणजे 

तमाची मिळणी 

प्रकाशाची खाणी 

ज्ञान असे ॥५०

प्रकाश अंधार

वसे एक साथ 

अहो ही तो बात 

अशक्यचि॥५१ 

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

अमृतानुभव भावानुवाद