अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय४, ज्ञान अज्ञान भेद कथन ओव्या ३१ ते३५(अभंग५८ ते )
============================================================
म्हणोनि कांहीं नाहींपण । देखता
नाहीं आपण ।
नोहूनि असवेंवीण । असणें जें ॥
४-३१ ॥
३१
म्हणुनिया ते हे
आहे नाही पण
आत्मा पाहतो न
मुळीसुद्धा ॥५८॥
आहे नाही पणा
अवघ्या सारून
आहे पणी ज्ञान
सामावले ॥५९॥
परी आणिका कां आपणया । न पुरे
विषो हो‍आवया ।
म्हणोनि न असावया । कारण कीं ॥
४-३२ ॥
परमात्मा नाही
कळत कुणाही
कधीच तो ॥६०॥
मग तो न सदा
असे म्हणावया
काय देख तया
वाव आहे ॥६१॥
जो निरंजनीं निदेला । तो आणिकीं
नाहीं देखिला ।
आपुलाहि निमाला । आठ‍उ तया ॥
४-३३ ।
३३अरण्यी निजला
कोणी न पाहिला
स्वतःची तयाला
स्मृती नाही ॥६२॥
परी जिवें नाहीं नोहे । तैसें
शुद्ध असणें आहे ।
हें बोलणें न साहे । असेनाहींचें
॥ ४-३४ ॥परी तो ची मेला
ऐसिया बोलाला
अर्थ ची कसला
नाही मुळी ॥६३॥
तैसे तया सुद्धा
असणे हे आहे
बोलणे न साहे
आहे नाही ॥६४॥
दिठी आपणया मुरडे । तैं दिठीपणहि
मोडे ।
परी नाहीं नोहे फुडे । तें
जाणेचि ते ॥ ४-३५ ॥ ३५उलटून दृष्टी
पाही स्वतःकडे
दिठी पण मोडे
जैसे तिचे ॥६५॥
परि ती असते
मुळात राहते
नच की नष्टते
शक्ती तिची ॥६६॥
© डॉ.विक्रांत
प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com
