अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ४ ज् ज्ञानाज्ञानभेदकथन ओव्या १ रे ५ (अभंग १ते १० )

ज्ञानाज्ञानभेदकथन

(ज्ञान अज्ञान भेद कथन)

आतां अज्ञानाचेनि मारें । ज्ञान अभेदें वावरें ।

नीद साधोनि जागरें । नांदिजे जेवीं ॥ ४-१ ॥

 

  १

सरलिया निद्रा
जागृतीच उरे 
आठवणही नुरे 
जेवी तिची ॥१॥

तैसा अज्ञानाला 
मारुनिया ज्ञान 
राहते नांदुन
एकत्वाने  ॥२॥
२ 

कां दर्पणाचा निघाला । ऐक्यबोधु पहिला ।

मुख भोगी आपुला । आपणचि ॥ ४-२ ॥

 

जैसे दर्पणात 
पाहुनिया मुख 
कळते कौतुक 
आपलेच  ॥३॥

वेगळेपणाने 
भासते ते  मुख 
मी पणाचे सुख 
तरी तेथे  ॥४॥
 ३ 

ज्ञान जिया तिया परी । जगीं आत्मैक्य करी ।

तैं सुरिया खोचे सुरी । तैसें जालें ॥ ४-३ ॥

 

घडते ज्ञानाने 
म्हणे आत्म ऐक्य 
अवघे अशक्य 
बोल आहे  ॥५॥

सुरीला सुरीने
खोचावे  त्वेषाने 
तैसे हे बोलणे 
घडे जणू  ॥६॥
 ४

लावी आंत ठावूनि कोपट । तो साधी आपणया सकट ।

का बांधलया चोरट । मोटेमाजी ॥ ४-४ ॥

 

करुनिया कोष
सभोवती किट 
स्वतः घे संकट 
ओढवून  ॥७॥

चोरल्या धनाची 
बांधुनिया मोट 
लपुनी तयात 
चोर राही  ॥८॥
 ५

आगी पोतासाचेनि मिसें । आपणपें जाळिलें जैसें ।

ज्ञाना अज्ञाननाशें । तैसें जालें ॥ ४-५ ॥
कापूरा जाळण्या
निघालासे अग्नी 
जाय हरवूनी
तया सवे  ॥९॥

तैसा अज्ञानाचा
नाश करू जाय 
ज्ञानही विलय 
होत असे ॥१०॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

http://kavitesathikavita.blogspot.in

 https://amrutaanubhav.blogspot.com