अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय४, ज्ञान अज्ञान भेद कथन ओव्या ११ ते १५ (अभंग २१ ते३० )

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय४, ज्ञान अज्ञान भेद कथन  ओव्या ११ ते १५ (अभंग २१  ते३० )
 *************************************************************************
 १ १

जैसें कल्पांतीचें भरितें । स्थळाजळा दोहींतें ।

बुडविलिया आरौतें । राहोंचि नेणें ॥ ४-११ ॥

 

कल्पांतीचे जळ
व्यापते सकळ
स्थळ आणि जळ
आधीचेही ॥२१॥

पाण्याहून काही
प्र्कृति वेगळी
आणिक निराळी 
नुरे तिथे  ॥२२ ॥

 १२

कीं विश्वाहि वेगळ । वाढे जैं सूर्यमंडळ ।

तैं तेज तम निखळ । तेंचि होय ॥ ४-१२ ॥

व्यापून सूर्याला 
वाढे सूर्य मंडळ 
त्याविना वेगळ
 नुरे काही ॥२३॥

गिळूनी तमाला 
आणि प्रकाशाला 
आदित्य उरला 
तैसे होय ॥२४ ॥

 १३

नाना नीद मारोनि । आपणपें हिरौनि ।

जागणें ठाके होवोनि । जागणेंचि ॥ ४-१३ ॥

सरताच निद्रा 
तिची आठवण 
जातो विसरून 
निजलेला ॥२५॥

आठवे वाचून 
नित्य जागेपण 
राहिले वेटाळून 
मग त्याला ॥२६ ॥

तैसे अज्ञान आटोनियां । ज्ञान येतें उवाया ।

ज्ञानाज्ञान गिळुनियां । ज्ञानचि होय ॥ ४-१४ ॥

१४
पैसे अज्ञानाला
बाजूला सारून 
येत असे ज्ञान 
उदयाला ॥२७॥

अज्ञान रुपीच 
असे हे जे ज्ञान 
तया ही जुळून 
ज्ञान राही ॥२१ ॥

निश्चळ ज्ञानाची 
जाणते जाणून 
असे ही खूण
होती सारी ॥२८ ॥
१५

ते वेळीं पुनिवां भरे । ना अवसां सरे ।

ते चंद्रींचि उरे । सतरावी जैशी ॥ ४-१५ ॥
सतरावी  कला 
सदैव चंद्राला 
परी दृष्टीला 
दिसे भिन्न ॥२९ ॥

 पुनव संपूर्ण 
अवसेला शून्य 
चंद्राचे  दर्शन 
भासे जरी॥३० ॥

 

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

  https://amrutaanubhav.blogspot.com