Saturday 29 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २२६ते २३० (अभंग ४८८ते ४९७)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २२६ते २३० (अभंग ४८८ते ४९७) 

जागृती दाविला । कां निदा हारविला । परी जैसा येकला । पुरुषपुरुषीं ॥ ७-२२६ ॥ 

जर जागृतीत 

कोणी दाखविला 

अन हरविला 

निद्रे माजी ॥४८८

तरीही पुरुष 

पुरुषा ठिकाणी 

एकटा राहुनी 

प्रकाशतो॥४८९

कां रायातें तूं रावो । ऐसा दाविजे प्रत्ययो । तर्ही ठायें ठावो । राजाचि असे ॥ ७-२२७ ॥ 

अथवा राजाला 

शब्दी उल्लेखणे

राजश्री वदणे 

कधी जरी ॥४९०

तरी तोच राजा 

आपुलिया ठाई 

येत जात नाही

शब्दांनी त्या॥४९१

ना तरी रायपण राया । नाणिजे कीं प्रत्यया । तर्ही कांहीं उणें तया । माजी असे ? ॥ ७-२२८ ॥ 

अथवा राजाला 

राजा न म्हटले 

शब्द न वचले

कधीकाळी ॥४९२

तरी काय न्यून 

येतं असे कधी 

राजा राजेपदी 

विराजित॥४९३


तैसें दावितां न दावितां । हा ययापरौता । चढे न तुटे आईता । असतचि असे ॥ ७-२२९ ॥ 


तयापरी आत्मा 

ज्ञानाने दाविला 

अज्ञाने झाकीला  

कधी काळी॥४९४

दोघा पलीकडे 

तयाचे असणे 

वाढणे मोडणे 

होत नाही॥४९५

तरी कां निमित्य पिसें । हा यया दाऊं बैसें । देखतें नाहीं तैं आरिसे । देखावे कोणें ? ॥ ७-२३० ॥

तर मग इथे 

स्वतः मिळवावे 

वेड का लागावे 

कोणास ते ॥४९६

 अहो इथे जर 

पाहणारा नाही 

कोण कोणा पाही

आरशात ॥४९७

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com


Friday 28 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २२१ते २२५ (अभंग ४७८ते ४८८)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २२१ते २२५ (अभंग ४७८ते ४८८)

🌺🌺🌺

वावो कीर होये । तर्ही दिसत तंव आहे । येणें बोलें होये । आथी ऐसें ॥ ७-२२१ ॥

(येथे एक शंका
पूर्वपक्ष मांडे
तियेते सिद्धांते
विवरीले ) ॥४७८॥

जर का दिसतं
आहे दृश्य इथे
म्हणावे ते खोटे
कैसे मग ॥४७९

या लागी दृश्याला
मानावेच लागे
सत्याचिया भागे
सम इथे ॥४८०

तरी आन आनातें । देखोन होय देखतें । तरी मानूं येतें देखिलें ऐसें ॥ ७-२२२ ॥

दोन पदार्थात
एकाने पाहिले
दुज्याला म्हटले
मिथ्या जरी॥४८१

मग त्या दृश्यात
पहिला जाहला 
अरे पाहणारा
नसूनी ही॥४८२

येथें देखोनि कां न देखोनि । ऐक्य कां नाना होऊनि । परि हा येणेंवाचूनि । देखणें असे ? ॥ ७-२२३ ॥

ऐसी या स्थितीत
जर का पाहणे
किंवा न पाहणे
कोणी कोणा ॥४८३

एक पणे असे
किंवा भिन्न भासे
तोचि तोही असे
एकमेव ॥४८४

आरिशानें हो कां दाविलें । तरी मुखचि मुखें देखिलें । तो न दावी तरी संचलें । मुखचि मुखीं ॥ ७-२२४ ॥

जरी का दाविले
मुख आरशाने
बिंबुनि बिंबाने
प्रतिबिंब ॥४८५

परंतु मुखची
मुखाच्या ठिकाणी
असे एकत्वानी
पाहू जाता॥४८६

तैसें दाविलें नाहीं । तरी हाचि ययाचा ठाईं । ना दाविला तरीही । हाचि यया ॥ ७-२२५ ॥

तया परी जगी 
न दाविला तया
तरी तया ठाया
तोच असे ॥४८७

अथवा दाविला
दृश्यात आणीला
तरी एकत्वाला
भंग नाही॥४८८

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Thursday 27 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २१६ते २२० (अभंग ४६६ते ४७७)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २१६ते २२० (अभंग ४६६ते ४७७) 

म्हणोनि आपणापें द्रष्टा । न करितां असें पैठां । आतां जालाचि दिठा । कां न करावा ॥ ७-२१६ ॥

म्हणुनी आपणा

आपण तो द्रष्टा 

नच करी द्रष्टा 

कधीकाळी ॥४६६

स्वयंसिद्ध आत्मा 

आपल्या ठिकाणी 

मायेत आणून 

ठेवावा का॥४६७

नाना मागुतें दाविलें । तरी पुनरुक्त जालें । येणेंहि बोलें गेलें । दावणें वृथा ॥ ७-२१७ ॥

तेच तेच जर 

पुन्हा दाखवले 

पुनरुक्त झाले 

म्हणतात ॥४६८

तेसे द्रष्टा पण 

आणिक दर्शने

विशद करणे 

व्यर्थ इथे ॥४६९

आत्मा नित्य द्रष्टा 

दृश्याच्या वाचून 

हीच मूळ खूण

जाणावी ती॥४७०

दोरासर्पाभासा । साचपणें दोरु कां जैसा । द्रष्टा दृश्या तैसा । द्रष्टा साचु ॥ ७-२१८ ॥ 

जरी दोरी भासे 

सर्पाकार इथे 

मूळ दोरी तिथे 

परी असे ॥४७१

तयापरी येथे 

द्रष्टा आणि दृश्य 

यात आभास 

दृश्य होय ॥४७२

अणिक द्रष्टाच 

एकच हे सत्य 

हाची तो प्रत्यय 

येत असे॥४७३

दर्पणें आणि मुखें । मुख दिसे हें न चुके । परी मुखीं मुख सतुकें । दर्पणीं नाहीं ॥ ७-२१९ ॥ 

दर्पणा समोर 

आणताच मुख 

दिसतसे मुख 

तयामध्ये ॥४७४

परंतु जेधवा 

दर्पण नसते 

मुखचि असते 

मुख पणे॥४७५

तैसे द्रष्टा दृश्या दोहों । साच कीं देखता ठावो । म्हणौनि दृश्य तें वावो । देखिलें जर्ही ॥ ७-२२० ॥

 दृश्य दृष्टा ऐसे 

दिसे विभाजन 

दोन ते होऊन 

या समान ॥४७६

परी पाहू जाता 

दृश्य ते असत्य 

द्रष्टा फक्त सत्य 

जाणावे पा ॥४७७

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Tuesday 25 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २११ते २१५ (अभंग ४५५ते ४६५)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २११ते २१५ (अभंग ४५५ते ४६५) 

🌺🌺🌺

कीं साउलीचेनि व्याजें । मेळविलें जेणें दुजे । तयाचें करणें वांझें । जालें जैसें ॥ ७-२११ ॥ 

कोणी ठरविले 

घ्यावे सोबतीला 

आपल्या छायेला 

सवेची की ॥४५५

तयाची सोबत 

ठरते निरर्थ 

वांझ मेहनत 

जैसी काही॥४५६

तैसें दृश्य करूनियां । द्रष्ट्यातें द्रष्ट्या । दाऊनि धाडिलें वाया । दाविलेपणही ॥ ७-२१२ ॥ 

तयापरी द्रष्टा 

जे दृश्य असेल 

अन दाखवेल 

तयाला ची ॥४५७

तरी तयाचे ते 

व्यर्थ दाखवणे 

जगास सांगणे 

असे पहा ॥४५८

जें दृश्य द्रष्टाचि आहे । मा दावणें कां साहे ? । न दाविजे तरी नोहे । तया तो काई ? ॥ ७-२१३ ॥

दृश्य म्हणुनिया 

असे जे जे काही 

द्रष्टाच ते पाही 

असे बरे ॥४५९

मग दाखवणे 

वेगळे पणाने 

कैसे ते घडणे 

होय इथे ॥४६०

आणि जर काही 

नाही दाखवले 

द्रष्टा पण गेले 

ऐसे होय ?॥४६१

आरिसा पां न पाहे । तरी मुखचि वाया जाये ? । तेणेंवीण आहे । आपणपें कीं ॥ ७-२१४ ॥ 

जरी का आरसा 

मुखे न पाहिला 

मुख ते वायाला 

गेले काय ?॥४६२

आरशा वाचून 

दिसल्या वाचुनी 

आपल्या ठिकाणी 

आहेच ते॥४६३

तैसें आत्मयातें आत्मया । न दाविजे पैं माया । तरी आत्मा वावो कीं वायां । तेचि कीं ना ? ॥ ७-२१५ ॥ 

तयापरी माया 

आत्म्याचे दर्शन 

आत्म्या घडवून 

आणते ना ॥४६४

तर मग काय 

आत्मा खोटा असे 

माया खोटी असे 

काय बरे ?॥४६५

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

*********

Monday 24 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २०६ ते २१० (अभंग ४४५ते ४५४)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २०६ ते २१० (अभंग ४४५ते ४५४) 
🌸🌸🌸🌸

देखतांची आपणयातें । आलिये निदेचेनि हातें । तया स्वप्ना ऐसा येथें । निहाळितां ॥ २०६ ॥

जर काही कोणी 
गेला झोपायला 
आणि प्राप्त झाला 
स्वप्नालागी ॥४४५

तया स्वप्नामाजी 
पाहतो स्वतःला 
मानतो स्वप्नाला 
सत्य असे॥४४६

निद्रिस्तु सुखासनीं । वाहिजे आनु वाहणीं । तो साच काय तेसणी । दशा पावे ? ॥ ७-२०७ ॥

किंवा प्रत्यक्षात 
निजे खाटेवरी
नेतो कुणीतरी 
स्वप्नी दिसे ॥४४७

घडल्या वाचून 
स्वप्नात रमून 
घडले वाटून 
घेत असे॥४४८

कीं सिसेंवीण येक येकें । दाविलीं राज्य करिती रंकें । तैसींचि तियें सतुकें । आथी काई ? ॥ २०८ ॥ 

अथवा स्वप्नात 
बसे सिंहासनी 
दरिद्री तो कोणी 
शिराविन ॥४४९

ऐसे विपरीत 
कधी का घडते 
तरीही दिसते 
स्वप्नामाजी ॥४५०

ते निद्रा जेव्हां नाहीं । तेव्हां जो जैसा जिये ठाई । तैसाची स्वप्नी कांहीं । न पविजेचि कीं ॥ ७-२०९ ॥

सरताच निद्रा 
जशाचा तसा तो 
जगात दिसतो 
वागतांना ॥४५१

किंवा निजलेला 
स्वप्न पाहतांना 
असे अंथरूणा 
निजलेला॥४५२

तान्हेलया मृगतृष्णा । न भेटलेया शिणु जेसणा । मा भेटलेया कोणा । काय भेटलें ॥ ७-२१० ॥

कोणी तहानेला 
धावे मृगतृष्णा 
शिणतो मिळेना 
क्लेश तया॥४५३

जरी भेटताच 
तया मृगजळा
काय ते जळ
पिऊ शके॥४५४

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Sunday 23 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २०१ ते २०५ (अभंग ४३३ते ४४४ )


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २०१ ते २०५ (अभंग ४३३ते ४४४ ) 
🌸🌸🌸🌸

पाहाणया पाहणें आहे । तरी न पाहणें हेंचि नोहे । म्हणौनि याची सोये । नेणती दोन्ही ॥ ७-२०१ ॥

जर पाहणारा 

असतो पाहणे 

तेथे ते पाहणे 

कैसे घडे ॥४३३

द्वैतात पाहणे 

किंवा न पाहणे 

दोन्ही नच होणे 

आत्मतत्वी॥४३४

एवं पाहणें न पाहणें । चोरूनियां असणें । ना पाहे तरी कोणें । काय पाहिलें ? ॥ ७-२०२ ॥

तैसे ची पाहणे 

आणि न पाहणे 

सांगा लपवणे

होते काय ॥४३५

आणिक जर का 

म्हणाल पाहिले 

काय ते कुठले 

कोणी बरे॥४३६

दिसत्यानें दृश्य भासे । म्हणावें ना देखिलें ऐसें । तरी दृश्यास्तव दिसे । ऐसें नाहीं ॥ ७-२०३ ॥

जर का दिसते

दृश्य त्या द्रष्ट्याला

जावे म्हणायला

तेही नाही ॥४३७

सारे काही तया

दृश्यामुळे दिसे 

बोलणे हे जसे 

चुकीचेच ॥४३८

पाहता कारण 

द्रष्ट्याहून भिन्न 

सत्ता दृष्याला न

अन्य काही ॥४३९

दृश्य कीर दृष्टीसी दिसे । परी साच कीं द्रष्टा असे । आतां नाहीं तें कैसें । देखिलें होये ? ॥ ७-२०४ ॥

दृश्यालागी द्रष्टा 

ऐसेची दिसते 

खात्रीने भासते 

पाहू जाता ॥४४०

परी येथे जर 

असतो द्रष्टाच

दृश्य ते नाहीच  

अस्तित्वात ॥४४१

तर मग इथे 

जे काही दिसले 

तया ते पाहिले 

म्हणावे का?॥४४२

मुख दिसो कां दर्पणीं । परी असणें कीं तये मुखपणीं । तरी जाली ते वायाणी । प्रतीति कीं ॥ ७-२०५ ॥ 

जैसे आरशात 

मुख दिसू येई 

मुकपणे राही 

मुखची ते ॥४४३

दर्पणी भासते 

खरे ते नसते 

मिथ्याच दिसते 

भासमान ॥४४४


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

*****

Saturday 22 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १९६ ते २०० (अभंग ४२२ ते ४३२)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १९६ ते २०० (अभंग ४२२ ते ४३२)  
🌸🌸

कीं रसु आपणिया पिये ? । कीं तोंड लपऊनि ठाये ? । हें रसपणें नव्हे । तया जैसें ॥ ७-१९६ ॥

रस का स्वतःला 

घेतसे पिऊन 

किंवा लपवून 

मुख बसे ॥४२२

रस स्वभावतः 

असे रसपणे

दोन्ही बोलणे 

तिथे व्यर्थ॥ ४२३

तैसें पाहणें न पाहणें । पाहणेंपणेंचि हा नेणे । आणि दोन्ही हें येणें । स्वयेंचि असिजे ॥ ७-१९७ ॥

तेैंसी ची पाहणे 

आणि न पाहणे 

असून पाहणे 

घडेची ना ॥४२४

जरी का पाहतो 

तरी न पाहतो 

दोन्हीही असतो 

आपणच॥४२५

जें पाहणेंचि म्हणौनियां । पाहणें नव्हे आपणयां । तैं न पाहणें आपसया । हाचि आहे ॥ ७-१९८ ॥

पाहणेच घडे 

जर निरंतर 

पाहणारा येर  

कुठून ये ॥४२६

म्हणुनिया वस्तू 

पाही आपणास 

यया बोलण्यास 

वाव नाही॥४२७

आणि न पाहणें मा कैसें । आपणपें पाहों बैसे ? । तरी पाहणें हें ऐसें । हाचि पुढती ॥ ७-१९९ ॥ 

द्वैताच्या अभावी 

कोण कोणा पाही

जाणे तो स्वतःही 

मग कैसे ॥४२७

नित्य ज्ञानाचे ते 

असते स्वरूप 

तया का रूप 

पाहू जाणे ४२९

(ज्ञानाच्या ठिकाणी

ज्ञानच चोखळ 

असते केवळ 

सर्व व्याप्त)॥४३०

हीं दोन्ही परस्परें । नांदती एका हारें । बांधोनि येरयेरें । नाहीं केलें ॥ ७-२०० ॥ 

दोघे परस्पर 

एकाच पंगती 

एकत्र नांदती 

सर्वकाळ ॥४३१

अन येरयेरा 

बांधून घेऊन 

जातात संपून 

आत्म ठायी ॥४३२

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

****

Friday 21 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १९१ ते १९५ (अभंग ४११ते ४२१)

 

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १९१ ते १९५ (अभंग ४११ ते ४२१)  

🏵🏵🏵

 कीं अवघांचि करणीं । विषयांची घेणी । करितांचि येके क्षणीं । जें कीं आहे ॥ ७-१९१ ॥

अथवा सकल 

इंद्रिया कडून 

विषय ग्रहण 

होत असे ॥४११

परंतु मधले 

अस्पष्ट विषय 

स्थिती निरामय 

असे काही ॥४१२

एशिया क्षणात 

जाणीव असे का 

ती योग भूमिका 

शुद्ध तम ॥४१३


तयासारिखा ठावो । हा निकराचा आत्मभावो । येणें कां पाहों । न पाहों लाभे ? ॥ ७-१९२ ॥

अशा परी आहे 

येथील  रे ठाव 

शुद्ध आत्मभाव 

निकटचा ॥४१४

मग तया ठाई 

काय ते पहाणे

अन न पाहणे 

शक्य आहे॥४१५

कायी आपुलिये भूमिके । आरिसा आपुलें निकें । पाहों न पाहों शके । हें कें आहे ? ॥ ७-१९३ ॥

आपली भूमिका 

निर्मळ वा नाही 

आरसा का काही 

सांगू शके ॥ ४१६

तयाचे पाहणे 

किंवा न पाहणे 

असे अर्थाविणे

विधान हे॥४१७

कां समोर पाठिमोरिया । मुखें होऊं ये आरिसिया । वांचूनि तयाप्रति तया । होआवें कां ? ॥ ७-१९४ ॥ 

आरशासमोर 

किंवा पाठी मोरे 

संदर्भ हे सारे 

मुखालागी ॥४१८

काढता आरसा 

मुख ना सामोरे 

किंवा पाठमोरे 

स्वयमेव ॥४१९

सर्वांगें देखणा रवी । परी ऐसें घडे कवीं । जे उदोअस्तूंचीं चवी । स्वयें घेपे ? ॥ ७-१९५ ॥ 

नभी तळपतो 

सर्वांगी भास्कर 

तेजस्वी सुंदर 

प्रकाशाने ॥४२०

आपुला उदय 

आणिक अस्त 

नाहीच शकत 

पाहू कधी ॥४२१


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com


Thursday 20 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८६ ते १९० (अभंग ४०१ते ४१०)



अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८६ ते १९० (अभंग ४०१ते ४१०)   
🌸🌸🌸🌸
उठिला तरंगु बैसे । पुढें आनुही नुमसे । ऐसा ठाईं जैसे । पाणी होय ॥ ७-१८६ ॥

पाण्यात तरंग 
एक उमटला
अन् मावळला 
हलकेच ॥४०१

परंतु  दुसर्‍या
तरंगा वाचून 
निवांत होऊन 
पाणी असे  ॥४०२

 कां नीद सरोनि गेली । जागृती नाहीं चेयिली । तेव्हां होय आपुली । जैसी स्थिति ॥ ७-१८७ ॥

अथवा संपली
निज ती गहन
जागृती येवून
ठेपतसे॥४०३

अशी जी असते 
निश्चल अवस्था
उठता उठता
काही क्षण॥४०४

 नाना येका ठाऊनि उठी । अन्यत्र नव्हे पैठी । हे गमे तैशिया दृष्टी । दिठी सुतां ॥ ७-१८८ ॥

एका वस्तूवर 
नुकतीच होती
दुसरी वरती
बसली ना ॥४०५

ऐशिया संधीत  
दृष्टी जी असते 
तिजला कळते
भुमिका ही ॥४०६

 कां मावळो सरला दिवो । रात्रीचा न करी प्रसवो । तेणें गगनें हा भावो । वाखाणिला ॥ ७-१८९ ॥ 

दिवस ढळला 
रात्री न पडली  
अश्या संधिकाळी
गगण जे ॥४०७

तयाचा भाव तो
असे मी वर्णिला 
आत्म्याच्या स्थितीला 
जोडूनिया  ॥४०८

घेतला स्वासु बुडाला । घापता नाहीं उठिला । तैसा दोहींसि सिवतला । नव्हे जो अर्थु ॥ ७-१९० ॥

घेतला श्वास नि 
बाहेर टाकला 
परंतु पुढला 
न ये तव ॥४०९

दोघांही अस्पर्श 
प्राणाची जी गती  
सहज असती 
वेगळीच ॥४१०

{इया संधिमध्ये 
साठलेले सार 
शब्दांच्या जे पार 
पाहू जावे }

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Tuesday 18 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८१ ते १८५ (अभंग ३८९ते ४००)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८१ ते १८५ (अभंग ३९० ते ४००)   
🌺🌺🌺

सिंधु पूर्वापर । न मिळती तंवचि सागर । मग येकवट नीर । जैसें होय ॥ ७-१८१ ॥ 

पूर्वेपश्चिमेचा 
म्हणती सागर 
एकत्र जोवर 
न मिळती  ॥३९०

मिळता एकत्र 
पाणीच निखळ 
भरले सकळ
ठायी दिसे॥३९१

बहुये हें त्रिपुटी । सहजें होतया राहटी । प्रतिक्षणीं काय ठी । करीतसे ? ॥ ७-१८२ ॥

अनंत त्रिपुटी 
घडती मोडती 
क्षणात दिसती 
एकाच रे ॥३९२

परी हरक्षणी 
तयाते पाहुनी 
राहावे मोजूनी
काय कोणी॥३९३

दोनी विशेषें गिळी । ना निर्विशिष्टातें उगळी । उघडीझांपी येकेंच डोळीं । वस्तुचि हे ॥ ७-१८३ ॥ 

द्रष्टा दृश्य भाव 
आत्मा न गिळतो 
किंवा न दावितो 
विशिष्टत्व ॥३९४

आत्म वस्तूचा 
सहजी स्वभाव 
संपूर्ण अभाव 
सर्वकाळी॥३९५

परी वस्तूवरी
घडते  मोडते
जणू की दिसते
एका डोळा ॥३९६

पातया पातें मिळे । कीं दृष्ट्ट्त्वें सैंघ पघळे । तिये उन्मळितां मावळे । नवलावो हा ॥ ७-१८४ ॥ 

डोळ्याच्या पात्याला 
लागताच पाते 
सृष्टी विस्तारते 
दृश्याची ही ॥३९७

जरा उघडते 
आणिक पाहते 
सृष्टी मावळते 
लगेच की ॥३९८

द्रष्टा दृश्याचा ग्रासी । मध्यें लेखु विकासी । योगभूमिका ऐसी । अंगीं वाजे ॥ ७-१८५ ॥ 

द्रष्टा आणि दृश्य 
यांचा होता ग्रास 
जी मध्यंतरास 
होई स्थिती ॥३९९

योग भूमिका हे
नाव त्या स्थितीला 
जाणावे  त्या वेळा
येत असे ॥४००

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Monday 17 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १७६ ते १८० (अभंग ३८०ते ३८९)



अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १७६ ते १८० (अभंग ३८०ते ३८९)   

🌺🌺🌺

मग भलतेथ भलतेव्हां । माझारीले दृश्य-द्रष्टाभावा । आटणी करीत खेंवा । येती दोन्ही ॥ ७-१७६ ॥

मग हवे तिथे 

आणि हवे तेव्हा 

दृश्य दृष्टा भावा

आटवूनी ॥३८०

मध्य स्वरूपात 

एकत्र येऊन 

जातात होऊन 

एक रूप॥३८१

कापुरीं अग्निप्रवेशु । कीं अग्नि घातला पोतासु । ऐसें नव्हे संसरिसु । वेंचु जाला ॥ ७-१७७ ॥ 

जरी का प्रवेश 

अग्नि कापुरात 

कापूर अग्नीत 

करतात ॥३८२

दोहोचाहीअर्थ 

एकच तो होतो 

दोघांचाही होतो 

वेचू येथे॥३८३

येका येकु वेंचला । शून्य बिंदु शून्यें पुसिला । द्रष्टा दृश्याचा निमाला । तैसें होय ॥ ७-१७८ ॥

एकातुन एक 

जर वजा केला 

शून्यची उरला 

होतो मागे ॥३८४

तैसे दृश्य दृष्टा 

वजाबाकी तुन 

अभाव उरून 

राहतसे॥३८५

किंबहुना आपुलिया । प्रतिबिंबा झोंबिनलिया । झोंबीसकट आटोनियां । जाईजे जेवीं ॥ ७-१७९ ॥ 

किंवा इथे कोणी 

प्रतिबिंब मिठी 

मारावया उठी 

दुजे पणे ॥३८६

तर तयाच्या त्या 

मिठीच्या सोबत 

प्रतिबिंब बात 

हरपते॥३८७

तैसें रुसता दृष्टी । द्रष्टा दृश्य भेटी । येती तेथें मिठी । दोहींची पडे ॥ ७-१८० ॥ 

तयापरी इथे 

सरता दर्शन 

दृश्य दृष्टा पण 

नाही होय ॥३८८

दर्शनी नसते 

दृश्य  दृष्टापण 

वेगळे होऊन 

कदा काळी ॥३८९

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

+++++(

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १७१ ते १७५ (अभंग ३७०ते३७९)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १७१ ते १७५ (अभंग ३७०ते३७९)  

🌺🌺🌺

ऐसें आपणया आपण । आपुलें निरीक्षण । करावें येणेंवीण । करितुचि असे ॥ ७-१७१ ॥

तेैसाची हा आत्मा
आपले आपण
करी निरीक्षण
सर्वकाळ ॥३७०

परंतु तयात
हेतू नाही काही
केवळ तो पाही
पाहण्यास॥३७१

ऐसें हें देखणें न देखणें । हें आंधरें चांदिणें । मा चंद्रासि उणें । स्फुरतें का ? ॥ ७-१७२ ॥

म्हणून देखणे
आणि न देखणे
आत्म्या नच जाणे
दोन्हीही तो ॥३७२

जैसा चंद्रा ठाई
अंधार प्रकाश
विषम हा भास
स्फुरेचीना ॥३७३

म्हणोनि हें न व्हावे । ऐसेंही करूं पावे । तरी तैसाचि स्वभावें । आयिता असे ॥ ७-१७३ ॥

म्हणुनी आपण
त्रिपुटी न व्हावे
अैसे जरी भावे
आत्मा जरी ॥३७४

तरी जैसा आहे
तैसा चि तो राहे
सिद्धची तो आहे
आयता रे॥३७५

द्रष्टा दृश्य ऐसें । अळुमाळु दोनी दिसे । तेंही परस्परानुप्रवेशें । कांहीं ना कीं ॥ ७-१७४ ॥

द्रष्टा दृश्य ऐसे
जरी किंचितसे
भाग दोन दिसे
कदा काळी ॥३७६

परी परस्परे
करुनी प्रवेशे
वस्तू एक असे
द्वैतातित ॥३७७

तेथें दृश्य द्रष्टां भरे । । द्रष्टेपण दृश्यीं न सरे । मा दोन्ही न होनि उरे । दोहींचें साच ॥ ७-१७५ ॥

जेव्हा दृश्य जाते
द्रष्टी वितळून
द्रष्टा हरवून
दृश्यामध्ये॥ ३७८

उरते ना कुणी
अभाव होवून
फक्त अधिष्ठान
एक मात्र   ॥३७९

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Saturday 15 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १६६ ते १७० (अभंग ३६१ते३६९)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १६६ ते १७० (अभंग ३६१ते३६९)   

🏵🏵🏵🏵



किळेचें पांघरुन । आपजवी रत्न कोण ? । कीं सोने ले सोनें पण । जोड जोडूं ? ॥ ७-१६६ ॥

रत्नावर कुणी 

प्रभा आवरण 

देतसे घालून 

येउनिया ॥३६१

किंवा सोन्यावर 

सोने पांघरून 

जातसे निघून 

काही कोण ॥३६२

तयाचे ते गुण 

असती अभिन्न 

तयात राहून 

सर्वकाळी॥३६३

चंदन सौरभ वेढी ? । कीं सुधा आपणया वाढी ? । कीं गूळ चाखे गोडी ? । ऐसें आथी हें ? ॥ ७-१६७ ॥ 

चंदन पांघरे 

काय सुगंधाला 

अमृत स्वतःला 

वाढतसे ॥३६४

गुळ चाखतसे 

आपुलीच गोडी 

काय अशा गोष्टी 

आहे इथे ॥३६५


कीं उजाळाचे किळे । कापुरा पुटीं दिधलें ? । कीं ताऊन ऊन केलें । आगीतें काई ? ॥ ७-१६८ ॥ 

उजाळाचा लेप 

कापुरा लाविला 

तापवून केला 

अग्नी उष्ण॥३६६

ना ना ते लता । आपुले वेली गुंडाळितां । घर करी न करितां । जयापरी ॥ ७-१६९ ॥ 

वेल वेलीलाच 

जैसी का गुंडाळे

घर ते वेगळे 

करीचि ना ॥३६७


कां प्रभेचा उभला । दीपप्रकाश संचला । तैसा चैतन्यें गिंवसला । चिद्रूप स्फुरे ॥ ७-१७० ॥ 

प्रभेने आपुल्या

दीप उजळतो 

प्रकाश करतो 

सर्वत्र गा   ॥३६८

व्यापुनिया सारे

चैतन्य संपूर्ण 

चिद्रुप स्फुरण 

होत असे ॥३६९


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com


🌺🌺🌺

Friday 14 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १५६ ते १६० (अभंग ३३६ते३४९)



अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १५६ ते १६० (अभंग ३३६ते३४९)   

🌸🌸🌸


नाना न देखणें नको । म्हणे मीचि मातें देखो । तरी आपेंआप विखो । अपैसें असे ॥ ७-१५६ ॥

असे व्यवहारी 

नको ते पाहणे 

द्वैतात खेळणे 

उगाचच ॥३३७

आपण आपणा 

पाहू जावे म्हणे 

रिघोनिया ज्ञाने 

वाटे जरी ॥३३८

आत्मस्थितीत त्या

ज्ञान व्यवहार 

करू जावे तर 

तोच इथे॥३३९

जें अनादिच दृश्यपणें । अनादिच देखणें । हें आतां कायी कोणें । रचूं जावें ? ॥ ७-१५७ ॥

अनादि जो असे 

इथे दृष्य पणे 

अनादि देखणे 

होऊनिया ॥३४०

दृश्य आणि दृष्टा

मिळून दर्शन 

एकच होऊन 

परमात्मा ॥३४१

तयात भेदाची 

करणे रचना 

ठरते वल्गना 

अशक्यशी ॥३४२


अवकाशेशीं गगना । गतीसीं पवना । कीं दीप्तीसीं तपना । संबंधु कीजे ? ॥ ७-१५८ ॥ 

जैसे गगनाचे 

अवकाशी नाते 

गती पवनाते 

एक रूप ॥३४३

अग्नि प्रकाशाचा 

संबंध मुळचा 

काय करायचा 

प्रस्थापित ॥३४४

अहो ते तसेच 

आहे मुळातून

कोणी का करून  

देतो नवे॥३४५


विश्वपणें उजिवडे । तरी विश्व देखे फुडें । ना तें नाहीं तेव्हढें । नाहींची देखे ॥ ७-१५९ ॥ 

विश्व रूपे विश्व 

जेधवा प्रकाशे

तया पाहतसे 

तेच असे ॥३४६

आणिक हे विश्व 

होताच नाहीसे 

नाही पणे तसे 

तोच आहे॥३४७

विश्वाचें असे नाहीं । विपायें बुडालियाही । तर्ही दशा ऐसिही । देखतचि असे ॥ ७-१६० ॥ 

विश्वाचे असणे

आणिक नसणे 

दोन्ही हे घडणे 

बुडताच ॥३४८

त्या ही त्या स्थितीला 

असे पाहणारा 

किंवा जाणारा 

एकमेव॥३४९


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

+++++++++

Thursday 13 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १५१ ते १५५ (अभंग ३२९ते३३६)



अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १५१ ते १५५ (अभंग ३२९ते३३६)   

🌸🌸🌸🌸

पातयाचि मिठी । पडलिया कीजे दिठी । आपुलेचि पोटीं । रिगोनि असणें ॥ ७-१५१ ॥ 

मिटता पापण्या 

दृष्टी वळे आत 

आपल्या पोटात 

रिगोनिया॥३२९

कां नुदेलिया सुधाकरु । आपणपें भरे सागरु । ना कूर्मी गिली विस्तारु । आपेंआप ॥ ७-१५२ ॥

उगवण्या आधी 

नभी सुधाकर 

पूर्ण रत्नाकर 

आपल्यात ॥३३०

अथवा कासवी 

आपल्या मर्जीनं

देह आक्रसून 

आत घेते ॥३३१

अवसेचिये दिवसीं । सतराविये अंशीं । स्वयें जैसें शशी । रिगणें होय ॥ ७-१५३ ॥ 

अवसेच्या दिशी 

सतरावी कला 

चंद्र स्वरूपाला 

मूळ जाये॥३३२


तैसें दृश्य जिणतां द्रष्टे । पडले जैताचिये कुटे । तया नांव वावटे । आपणपयां ॥ ७-१५४ ॥ 

जिंकूनिया दृश्य 

द्रष्टा बने जेता 

परंतु पाहता 

आवो असे ॥३३३

जिंकण्या चा आळ

असे ओहटणे 

स्वरूपी असणे 

मूळच्याच॥३३४

सहजें आघवेंचि आहे । तरी कोणा कोण पाहे ? । तें न देखणेंचि आहे । स्वरूप निद्रा ॥ ७-१५५ ॥

अवघे सहज 

जर येथे आहे 

कोण कोणा पाहे 

मग सांग ॥३३५

निखळ पाहणे 

पाहण्या वाचून 

टाळल्या वाचून 

योग निद्रा॥३३६


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १४६ ते १५० (अभंग ३२०ते३२८)


                         ॥ ॐ॥
अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १४६ ते १५० (अभंग ३२०ते३२८)   

तया आत्मयाच्या भाखा । न पडेचि दुसरी रेखा । जर्ही विश्वा अशेखा । भरला आहे ॥ ७-१४६ ॥

द्वैत्वाने  भरले 

जग हे दिसते 

भेदात गमते 

भासमान ॥३२०

आत्म स्वरूपात 

नसे परी द्वैत 

रेष विभाजित 

करणारी॥३२१

 दुबंधा क्षिरोदकीं । बाणें परी अनेकीं । दिसती तरी तितुकीं । सुतें आथी ? ॥ ७-१४७ ॥

दिसती अनेक 

रंग काही वस्त्री 

नसून तयाती

जरी का ती ॥३२२

तितुके नसती 

तंतू ते तयाती 

तरीही दिसती 

वेगळाले ॥३२३

 पातयाचि मिठी । नुकलितां दिठी । अवघियाची सृष्टी । पाविजे जरी ॥ ७-१४८ ॥ 

नच उघडता 

पापण्यांची मिठी 

पाहू शके दृष्टी 

जग कधी?॥३२४

न फुटतां बीजकणिका । माजीं विस्तारे वटु असिका । तरी अद्वैतफांका । उपमा आथी ॥ ७-१४९ ॥

फुटल्या वाचून 

बीजाला अंकुर 

वडाचा विस्तार 

होऊ शके ?॥३२५

तैसिचि उपमा 

अद्वैत पसारा 

जहाल्या जगाला 

घडू शके॥३२६


 मग मातें म्यां न देखावें । ऐसेही भरे हावें । तरी आंगाचिये विसवे । सेजेवरी ॥ ७-१५० ॥

उगाचि मी इथे 

मजला पहावे 

ऐसे काही व्हावे 

आत्मतत्वा ॥३२७

देह सेजेवरी 

मग तो विसावे 

दिसतो स्थिरावे

तिये स्थानी ॥३२८


🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Wednesday 12 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १४१ ते १४५ (अभंग ३१२ते३१९)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १४१ ते १४५ (अभंग ३१२ते३१९)   

सौकटाचिया वोजा । पसरो कां बहू पुंजा । परी ताथुवीं दुजा । भाव आहे ? ॥ ७-१४१ ॥

विणकर ठेवी 

हातमागावर 

गुंड्या त्या अपार 

सुतांच्या त्या ॥३१२

परंतु तयात 

एकच ते सुत 

असते खेळत 

पटावरी ॥३१३


कोडीवरी शब्दांचा । मेळावा घरीं वाचेचा । मीनला तर्ही वाचा । मात्र कीं ते ॥ ७-१४२ ॥

हजारो शब्दांचा 

मेळावा वाणीत 

परंतु तत्वतः 

वाणी एक॥३१४

 तैसे दृश्याचे डाखळे । नाना दृष्टीचे उमाळे । उठती लेखावेगळे । द्रष्टत्वेंचि ॥ ७-१४३ ॥

दृश्य ही अनंत 

दर्शने अनंत 

दृष्टेही अनंत 

दिसतात ॥३१५

परमात्म्यावर 

एका त्या कल्पित  

जो की भेदातीत 

सर्वथैव॥३१६

 गुळाचा बांधा । फुटलिया मोडीचा धांदा । जाला तरी नुसधा । गूळचि कीं तो ॥ ७-१४४ ॥

फुटता गुळाची 

ढेप होती खडे

भेद नच घडे 

गुळाशी त्या ॥३१७

 तैसें हें दृश्य देखो । कीं बहू होऊनि फांको । परी भेदाचा नव्हे विखो । तेचि म्हणोनि ॥ ७-१४५ ॥ 

द्रष्टा होऊनिया 

दृश्य कधी देखो

होउनिया फाको 

बहू कधी ॥३१८

अरे सर्व काळी 

तोच तो असतो 

भेद तो नसतो 

तया कधी ॥३१९

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Tuesday 11 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १३६ ते १४० (अभंग ३०२ते३११)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १३६ ते १४० (अभंग ३०२ते३११)   

गुंफिवा ज्वाळांचिया माळा । लेइलियाही अनळा । भेदाचिया आहाळां । काय पडणें आहे ? ॥७-१३६ ॥ 

ज्वालेचे ते हार 

घालुनीया गळा 

म्हणता अनळा 

घेतले ते ॥३०२

परंतु तसेच 

असे अग्नी रूप 

भेदाचे ते रूप  

डोळीयांना ॥३०३

किं रश्मीचेनि परिवारें । वेढुनि घेतला थोरें । तरी सूर्यासि दुसरें । बोलों येईल ? ॥ ७-१३७ ॥

किंवा किरणांचा 

वेढे परिवार 

सूर्याशी चौफेर 

दाटुनिया ॥३०४

तरी सूर्याहून 

वेगळे ते आण 

येतसे दिसून 

सांगा तिथे ॥३०५


चांदणियाचा गिंवसु । चांदावरी पडिलिया बहुवसु । काय केवळपणीं त्रासु । देखिजेल ? ॥ ७-१३८ ॥ 

विपुल चांदणे 

पांघरतो शशी 

परी एकत्वासी 

मुकेची ना ॥३०६

जरी चांदण्याचे

बहुत दाटणे 

तया उबगणे 

नाही तया ॥३०७

दळाचिया सहस्रवरी । फांको आपुलिया परी । परी नाहीं दुसरी । भास कमळीं ॥ ७-१३९ ॥

सहस्त्र दळांनी 

फुलते अंबर 

दिसते सुंदर 

लोभसते ॥३०८

परी का वेगळे 

दलाहून रे ते 

एकच असते 

सुंदरसे ॥३०९

सहस्रवरी बाहिया । आहाती सहस्रर्जुना राया । तरी तो काय तिया । येकोत्तरावा ? ॥ ७-१४० ॥

सहस्त्र बाहूंनी 

सहस्त्र अर्जुन 

दिसतो शोभून 

महारथी ॥३१०

परी का वेगळा 

त्या हाताहूनी तो 

एकच असतो 

नाही काय॥३११

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Sunday 9 May 2021

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १३१ ते १३५ (अभंग २९२ते३०१)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १३१ ते १३५ (अभंग २९२ते३०१)   
**********:

एवं ज्ञानाज्ञान मिठी । तेंही फांकतसे दिठी । दृश्यपणें ये भेटी । आपणपयां ॥ ७-१३१ ॥ 

ज्ञान अज्ञानाची 
पडताच मिठी 
दिसू येते दीठी 
वेगळाले ॥२९२

परि ते अवघे 
चिन्मात्रचि रूप 
आपणास आप 
पाहत असे ॥२९३

तें दृश्य मोटकें देखें । आपण स्वयें दृष्टत्वें तोखे । तेंचि दिठीचेनि मुखें । माजीं दाटे ॥ ७-१३२ ॥

पाहुनिया दृश्य 
दृष्टा हो संतुष्ट 
मग ते घटित 
ऐसे काही ॥२९४

परी ते पाहणे 
आणिक पाहता 
परमात्म सत्ता 
एक होई॥२९५

तेव्हां घेणें देणें घटे । परी ऐक्याचें सूत न तुटे । जेवीं मुखीं मुख वाटे । दर्पणें केलें ७-१३३ 

दिल्या घेतल्याची 
जरी दिसे कृती 
एकपणा तुटी 
परी नाही ॥२९६

दर्पणी पाहता 
आपला चेहरा
होत ना वेगळा
जरी वाटे ॥२९७

अंगें अंगवरी पहुडे । चेइला वेगळा न पडे ।तया वारुवाचेनि पाडें । घेणें देणें ॥ ७-१३४ ॥ 

उभेपणी निद्रा 
जरी घोडा घेई
जग तया पाही
उभा ची तो ॥२९८

तया परी सारे 
घडे व्यवहार 
जगाचा व्यापार 
तयातच॥२९९

पाणी कल्लोळाचेनि मिसें । आपणपें वेल्हावे जैसें । वस्तु वस्तुत्वें खेळों ये तैसें । सुखें लाहे ॥ ७-१३५ ॥ 

कल्लोळाच्या मिषे 
खेळतसे पाणी 
आपण होऊनी 
दोन भागी ॥३००

तया परी वस्तू 
क्रीडा करे काही 
अनुभवास येई  
जाणत्याला ॥३०१

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com

Friday 7 May 2021

१२६ ते१३०अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १२६ ते१३० (अभंग २८२ते२९१)


अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १२६ ते१३० (अभंग २८२ते२९१)   

🏵🏵🏵

क्षणीं क्षणीं नीच नवी दृश्याची चोख मदवी दिठीकरवीं वेढवी उदार जे -१२६

क्षणोक्षणी असे 
नित्य जो नूतन 
दृश्याची वसन 
लेववितो ॥२८२

सुंदर तलम 
दर्शना कडून 
जणू की घेऊन 
उदार जे॥२८३

मागिलिये क्षणीचीं अंगें पारुसी म्हणोनियां वेगें सांडूनि दृष्टि रिगे नवेया रूपा -१२७

मागील क्षणाचे 
दृश्य झाले शिळे 
म्हणून फेडले 
नव्या क्षणी ॥२८४

आणि होय मग्न 
पाहण्या नवीन 
उलटता क्षण  
तेही फेडे ॥२८५

१२८
तैशीच प्रतिक्षणीं । जाणिवेचीं लेणीं । लेऊनि आणी । जाणतेपण ॥ ७-१२८ ॥ 

तैसा प्रतिक्षणी 
ज्ञान अहंकार 
घेत अंगावर 
मिरवितो ॥२८६
खरंतर असे 
जाणतेपणाने 
स्वतःला आणणे 
जाणिवेत.॥२८७

तया परमात्मपदीचें शेष ना काहीं तया सुसास आणि होय येव्हडी कास घातली जेणें -१२९  
आत्मपदीच्या त्या
शेष जाणिवेला 
कळेना कशाला 
तोष नसे ॥२८८
म्हणून तयाने 
कसली कंबर 
जाहला विस्तार 
ब्रम्हांडसा  ॥२८९


सर्वज्ञतेची परी चिन्मात्राचे तोंडवरी परी तें आन घरीं जाणिजेना -१३०

परमात्म्या ठायी 
दिसे सर्वज्ञता 
कारण मूळत:
तसेचि ते ॥२९०

ज्ञान अज्ञानाचा
स्पर्श न तयास 
चिन्मात्रची खास 
सर्व काही॥२९१

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com


अमृतानुभव भावअनुवाद लिहून झाल्यावर

अमृतानुभव भावअनुवाद लिहून झाल्यावर सुचलेली कविता  . ***** आषाढी एकादशीला पूर्ण हा झाला  अभ्यास चालला  लिहूनिया॥१ योगायोग...