अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८१ ते १८५ (अभंग ३८९ते ४००)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८१ ते १८५ (अभंग ३९० ते ४००)   

🌺🌺🌺

सिंधु पूर्वापर । न मिळती तंवचि सागर । मग येकवट नीर । जैसें होय ॥ ७-१८१ ॥ 

पूर्वेपश्चिमेचा 

म्हणती सागर 

एकत्र जोवर 

न मिळती  ॥३९०

मिळता एकत्र 

पाणीच निखळ 

भरले सकळ

ठायी दिसे॥३९१

बहुये हें त्रिपुटी । सहजें होतया राहटी । प्रतिक्षणीं काय ठी । करीतसे ? ॥ ७-१८२ ॥

अनंत त्रिपुटी 

घडती मोडती 

क्षणात दिसती 

एकाच रे ॥३९२

परी हरक्षणी 

तयाते पाहुनी 

राहावे मोजूनी

काय कोणी॥३९३

दोनी विशेषें गिळी । ना निर्विशिष्टातें उगळी । उघडीझांपी येकेंच डोळीं । वस्तुचि हे ॥ ७-१८३ ॥ 

द्रष्टा दृश्य भाव 

आत्मा न गिळतो 

किंवा न दावितो 

विशिष्टत्व ॥३९४

आत्म वस्तूचा 

सहजी स्वभाव 

संपूर्ण अभाव 

सर्वकाळी॥३९५

परी वस्तूवरी

घडते  मोडते

जणू की दिसते

एका डोळा ॥३९६

पातया पातें मिळे । कीं दृष्ट्ट्त्वें सैंघ पघळे । तिये उन्मळितां मावळे । नवलावो हा ॥ ७-१८४ ॥ 

डोळ्याच्या पात्याला 

लागताच पाते 

सृष्टी विस्तारते 

दृश्याची ही ॥३९७

जरा उघडते 

आणिक पाहते 

सृष्टी मावळते 

लगेच की ॥३९८

द्रष्टा दृश्याचा ग्रासी । मध्यें लेखु विकासी । योगभूमिका ऐसी । अंगीं वाजे ॥ ७-१८५ ॥ 

द्रष्टा आणि दृश्य 

यांचा होता ग्रास 

जी मध्यंतरास 

होई स्थिती ॥३९९

योग भूमिका हे

नाव त्या स्थितीला 

जाणावे  त्या वेळा

येत असे ॥४००

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com