१२६ ते१३०अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १२६ ते१३० (अभंग २८२ते२९१)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १२६ ते१३० (अभंग २८२ते२९१)   

🏵🏵🏵

क्षणीं क्षणीं नीच नवी । दृश्याची चोख मदवी । दिठीकरवीं वेढवी । उदार जे ॥ ७-१२६ ॥

क्षणोक्षणी असे 

नित्य जो नूतन 

दृश्याची वसन 

लेववितो ॥२८२

सुंदर तलम 

दर्शना कडून 

जणू की घेऊन 

उदार जे॥२८३

मागिलिये क्षणीचीं अंगें । पारुसी म्हणोनियां वेगें । सांडूनि दृष्टि रिगे । नवेया रूपा ॥ ७-१२७ ॥

मागील क्षणाचे 

दृश्य झाले शिळे 

म्हणून फेडले 

नव्या क्षणी ॥२८४

आणि होय मग्न 

पाहण्या नवीन 

उलटता क्षण  

तेही फेडे ॥२८५

१२८

तैशीच प्रतिक्षणीं । जाणिवेचीं लेणीं । लेऊनि आणी । जाणतेपण ॥ ७-१२८ ॥ 

तैसा प्रतिक्षणी 

ज्ञान अहंकार 

घेत अंगावर 

मिरवितो ॥२८६

खरंतर असे 

जाणतेपणाने 

स्वतःला आणणे 

जाणिवेत.॥२८७

तया परमात्मपदीचें शेष । ना काहीं तया सुसास । आणि होय येव्हडी कास । घातली जेणें ॥ ७-१२९ ॥ 

आत्मपदीच्या त्या

शेष जाणिवेला 

कळेना कशाला 

तोष नसे ॥२८८

म्हणून तयाने 

कसली कंबर 

जाहला विस्तार 

ब्रम्हांडसा  ॥२८९

सर्वज्ञतेची परी । चिन्मात्राचे तोंडवरी । परी तें आन घरीं जाणिजेना ॥ ७-१३० ॥

परमात्म्या ठायी 

दिसे सर्वज्ञता 

कारण मूळत:

तसेचि ते ॥२९०

ज्ञान अज्ञानाचा

स्पर्श न तयास 

चिन्मात्रची खास 

सर्व काही॥२९१

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com