अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८६ ते १९० (अभंग ४०१ते ४१०)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १८६ ते १९० (अभंग ४०१ते ४१०)   

🌸🌸🌸🌸

उठिला तरंगु बैसे । पुढें आनुही नुमसे । ऐसा ठाईं जैसे । पाणी होय ॥ ७-१८६ ॥

पाण्यात तरंग 

एक उमटला

अन् मावळला 

हलकेच ॥४०१

परंतु  दुसर्‍या

तरंगा वाचून 

निवांत होऊन 

पाणी असे  ॥४०२

 कां नीद सरोनि गेली । जागृती नाहीं चेयिली । तेव्हां होय आपुली । जैसी स्थिति ॥ ७-१८७ ॥

अथवा संपली

निज ती गहन

जागृती येवून

ठेपतसे॥४०३

अशी जी असते 

निश्चल अवस्था

उठता उठता

काही क्षण॥४०४

 नाना येका ठाऊनि उठी । अन्यत्र नव्हे पैठी । हे गमे तैशिया दृष्टी । दिठी सुतां ॥ ७-१८८ ॥

एका वस्तूवर 

नुकतीच होती

दुसरी वरती

बसली ना ॥४०५

ऐशिया संधीत  

दृष्टी जी असते 

तिजला कळते

भुमिका ही ॥४०६

 कां मावळो सरला दिवो । रात्रीचा न करी प्रसवो । तेणें गगनें हा भावो । वाखाणिला ॥ ७-१८९ ॥ 

दिवस ढळला 

रात्री न पडली  

अश्या संधिकाळी

गगण जे ॥४०७

तयाचा भाव तो

असे मी वर्णिला 

आत्म्याच्या स्थितीला 

जोडूनिया  ॥४०८

घेतला स्वासु बुडाला । घापता नाहीं उठिला । तैसा दोहींसि सिवतला । नव्हे जो अर्थु ॥ ७-१९० ॥

घेतला श्वास नि 

बाहेर टाकला 

परंतु पुढला 

न ये तव ॥४०९

दोघांही अस्पर्श 

प्राणाची जी गती  

सहज असती 

वेगळीच ॥४१०

{इया संधिमध्ये 

साठलेले सार 

शब्दांच्या जे पार 

पाहू जावे }

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com