१११ ते११५ अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १११ ते११५ (अभंग २४८ते२५७)

 १११ ते११५ अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १११ ते११५ (अभंग २४८ते२५७)   

🌸🏵🌸🏵🌸🏵

१११ 

विषयाची बरडी । अखंड घासती तोंडीं । तियें इंद्रियें गोडी । न घेपती हे ॥ ७-१११ ॥

असून बरड 

विषय ती किती 

तोंड त्या घालती 

इंद्रिये ही ॥२४८

परी कधी काळी 

जाणू न शकती 

भोगू न शकती 

गोडी याची ॥२४९

112 

परी नाहींपणासगट । खाऊनि भरिलें पोट । ते कोणाही सगट । कां फावेल ? ॥ ७-११२ ॥

खाऊन अवघे 

नाही च्या सकट 

भरे ज्याचे  पोट 

तुडुंबसे ॥२५०

गिळले यावत 

दृश्याच्या सकट 

आत्मा तो प्रकट 

कुणा होय ॥२५१

113 

  जो आपणासी नव्हे विखो । तो कोणा लाहे देखो । जे वाणी न सके चाखों । आपणापें ॥ ७-११३ ॥ 

जो न होय कधी 

विषय स्वतःचा 

तया पाहण्याचा 

लाहो कुणा ॥२५२

जशी न शकते 

रसाना स्वत:ला

स्वत: चाखायला 

कधीकाळी ॥२५३

114

  हें असो नामें रूपें । पुढां सुनि अमूपें । जेथें आलीच वासिपे । अविद्या हे ॥ ७-११४॥

 इतुके ते काय 

अनंत नावांनी 

अनेक रुपांनी

अविद्या ही ॥२५४

जर कधी आली 

आत्मेया पुढती 

सरते मागती 

गपचूप ॥२५५

115 

म्हणोनि आपलेंचि मुख । पाहावयाची भूक । न वाणे मा आणिक । कें रिघेल ? ॥ ७-११५ ॥ 

आगा पहावे ते 

आपलेच मुख 

नुरे हि भूक 

कधी जर ॥२५६

तर मग तिथे 

इतर कुणाला 

वाव शिरायला 

मिळेल का ॥२५७

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com