अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १५१ ते १५५ (अभंग ३२९ते३३६)
🌸🌸🌸🌸
पातयाचि मिठी । पडलिया कीजे दिठी । आपुलेचि पोटीं । रिगोनि असणें ॥ ७-१५१ ॥
मिटता पापण्या
दृष्टी वळे आत
आपल्या पोटात
रिगोनिया॥३२९
कां नुदेलिया सुधाकरु । आपणपें भरे सागरु । ना कूर्मी गिली विस्तारु । आपेंआप ॥ ७-१५२ ॥
उगवण्या आधी
नभी सुधाकर
पूर्ण रत्नाकर
आपल्यात ॥३३०
अथवा कासवी
आपल्या मर्जीनं
देह आक्रसून
आत घेते ॥३३१
अवसेचिये दिवसीं । सतराविये अंशीं । स्वयें जैसें शशी । रिगणें होय ॥ ७-१५३ ॥
अवसेच्या दिशी
सतरावी कला
चंद्र स्वरूपाला
मूळ जाये॥३३२
तैसें दृश्य जिणतां द्रष्टे । पडले जैताचिये कुटे । तया नांव वावटे । आपणपयां ॥ ७-१५४ ॥
जिंकूनिया दृश्य
द्रष्टा बने जेता
परंतु पाहता
आवो असे ॥३३३
जिंकण्या चा आळ
असे ओहटणे
स्वरूपी असणे
मूळच्याच॥३३४
सहजें आघवेंचि आहे । तरी कोणा कोण पाहे ? । तें न देखणेंचि आहे । स्वरूप निद्रा ॥ ७-१५५ ॥
अवघे सहज
जर येथे आहे
कोण कोणा पाहे
मग सांग ॥३३५
निखळ पाहणे
पाहण्या वाचून
टाळल्या वाचून
योग निद्रा॥३३६
🌾🌾🌾
No comments:
Post a Comment