अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , १३१ ते १३५ (अभंग २९२ते३०१)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  १३१ ते १३५ (अभंग २९२ते३०१)   

**********:

एवं ज्ञानाज्ञान मिठी । तेंही फांकतसे दिठी । दृश्यपणें ये भेटी । आपणपयां ॥ ७-१३१ ॥ 

ज्ञान अज्ञानाची 

पडताच मिठी 

दिसू येते दीठी 

वेगळाले ॥२९२

परि ते अवघे 

चिन्मात्रचि रूप 

आपणास आप 

पाहत असे ॥२९३

तें दृश्य मोटकें देखें । आपण स्वयें दृष्टत्वें तोखे । तेंचि दिठीचेनि मुखें । माजीं दाटे ॥ ७-१३२ ॥

पाहुनिया दृश्य 

दृष्टा हो संतुष्ट 

मग ते घटित 

ऐसे काही ॥२९४

परी ते पाहणे 

आणिक पाहता 

परमात्म सत्ता 

एक होई॥२९५

तेव्हां घेणें देणें घटे । परी ऐक्याचें सूत न तुटे । जेवीं मुखीं मुख वाटे । दर्पणें केलें ७-१३३ 

दिल्या घेतल्याची 

जरी दिसे कृती 

एकपणा तुटी 

परी नाही ॥२९६

दर्पणी पाहता 

आपला चेहरा

होत ना वेगळा

जरी वाटे ॥२९७

अंगें अंगवरी पहुडे । चेइला वेगळा न पडे ।तया वारुवाचेनि पाडें । घेणें देणें ॥ ७-१३४ ॥ 

उभेपणी निद्रा 

जरी घोडा घेई

जग तया पाही

उभा ची तो ॥२९८

तया परी सारे 

घडे व्यवहार 

जगाचा व्यापार 

तयातच॥२९९

पाणी कल्लोळाचेनि मिसें । आपणपें वेल्हावे जैसें । वस्तु वस्तुत्वें खेळों ये तैसें । सुखें लाहे ॥ ७-१३५ ॥ 

कल्लोळाच्या मिषे 

खेळतसे पाणी 

आपण होऊनी 

दोन भागी ॥३००

तया परी वस्तू 

क्रीडा करे काही 

अनुभवास येई  

जाणत्याला ॥३०१

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com