सौकटाचिया वोजा । पसरो कां बहू पुंजा । परी ताथुवीं दुजा । भाव आहे ? ॥ ७-१४१ ॥
विणकर ठेवी
हातमागावर
गुंड्या त्या अपार
सुतांच्या त्या ॥३१२
परंतु तयात
एकच ते सुत
असते खेळत
पटावरी ॥३१३
कोडीवरी शब्दांचा । मेळावा घरीं वाचेचा । मीनला तर्ही वाचा । मात्र कीं ते ॥ ७-१४२ ॥
हजारो शब्दांचा
मेळावा वाणीत
परंतु तत्वतः
वाणी एक॥३१४
तैसे दृश्याचे डाखळे । नाना दृष्टीचे उमाळे । उठती लेखावेगळे । द्रष्टत्वेंचि ॥ ७-१४३ ॥
दृश्य ही अनंत
दर्शने अनंत
दृष्टेही अनंत
दिसतात ॥३१५
परमात्म्यावर
एका त्या कल्पित
जो की भेदातीत
सर्वथैव॥३१६
गुळाचा बांधा । फुटलिया मोडीचा धांदा । जाला तरी नुसधा । गूळचि कीं तो ॥ ७-१४४ ॥
फुटता गुळाची
ढेप होती खडे
भेद नच घडे
गुळाशी त्या ॥३१७
तैसें हें दृश्य देखो । कीं बहू होऊनि फांको । परी भेदाचा नव्हे विखो । तेचि म्हणोनि ॥ ७-१४५ ॥
द्रष्टा होऊनिया
दृश्य कधी देखो
होउनिया फाको
बहू कधी ॥३१८
अरे सर्व काळी
तोच तो असतो
भेद तो नसतो
तया कधी ॥३१९
🌾🌾🌾
No comments:
Post a Comment