अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ९६ते १००(अभंग २०९ते२१९)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  ९६ते १००, (अभंग २०९ते२१९ )   

96

अगा चंद्रापासून उजळ । जेणें राविली वस्तु धवळ । तयातें काजळ । म्हणिजतसे ॥ ७-९६ ॥

 जर चंद्राहून

वस्तू ती उजळ 

धुऊन सोज्वळ 

केली कुणी ॥२०९

तरी तिजलागी 

म्हणावे काजळ 

याहून गोंधळ 

काय असे ॥२१०

97 

आगीचे काज पाणी । निफजा जरी आणी । अज्ञान इया वहणी । मानूं तरी तें ॥ ७-९७ ॥ 

आगीचे ते काम

 जर असे पाणी 

तर ही कहाणी 

सत्य होय ॥२११

हि अज्ञानातून 

दृश्य विस्तारली 

साकार जाहल 

स्वयंमेव ॥२१२

98 

कळीं पूर्ण चंद्रमा । आणून मेळवी अमा । तरी ज्ञान हें अज्ञान नामा । पात्र होईजे ॥ ७-९८ ॥

पौर्णिमेचा चंद्र 

अमावस्या आणी

तरही कहाणी 

सत्य होय ॥२१३

ज्ञाना अज्ञानाची

साम्यता लाभून 

घेई अभिधान

त्याचेच की ॥२१४

99 

वोरसोनि लोभें । विष कां अमृतें दुभे । ना दुभे तरी लाभे । विषचि म्हणणें ॥ ७-९९ ॥

प्रेमे जर पान्हा 

फुटला विषाला 

वर्षे अमृताला 

काय कधी ॥२१५

विषरुपी धेनु 

दोहन करता 

विषची तत्वता 

मिळणार ॥२१६

100 

तैसा जाणणेयाचा वेव्हारू । जेथें माखला समोरु । तेथें आणिजे पुरू । अज्ञानाचा ॥ ७-१०० ॥     

ज्ञान व्यवहार 

जिथे भरलेला 

ठाव न उरला 

अन्य कशा ॥२१७

तरी तेथे काय 

अज्ञानाचा पूर 

आला भरपूर 

म्हणावे का ॥२१८

(दृष्य आणि दृष्टा 

एकत्र मिळून 

चिद्रुप भरून

जगी राही ॥२१९)

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com