अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ८१ते ८५, (अभंग १७८ते१८७ )

 

  

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या ,  ८१ते ८५, (अभंग १७८ते१८६ )   

*******

अंवसेचेनि चंद्रबिंबें । निर्वाळिलिये शोभे । कां मांडलें जैसे खांबे । शशविषाणाचे ॥ ७-८१॥  । 

चंद्र अवसेचा 

जर का देईन

सुंदर चांदणं 

शोभीवंत ॥१७८

अथवा सशाच्या 

डोईच्या शिंगांनी 

मंडप बांधूनी

घेई कोणी ॥१७९

८२

 नाना गगनौलाचिया माळा । वांजेच्या जालया गळा । घापती तो सोहळा । पाविजत असे ॥ ७-८२ ॥ 

आकाश फुलांच्या 

नानाविध माळा 

मिरवितो गळा 

वंध्या पुत्र ॥१८०

८३

आणून कांसवीचें तुप । भरू आकाशाचें माप । तरी साचा येती संकल्प । ऐसे ऐसे ॥ ७-८३ ॥ 

कोणी का आणून 

कासवीचे तूप 

आकाशीचे माप 

भरू जाय ॥१८१

तरीच संकल्प 

अज्ञान मागचा 

होता रे साचा 

पूर्णपणे ॥१८२

84 

आम्हीं येऊनि जाऊनि पुढती । अज्ञान आणावें निरुती । तें नाहीं तरी किती । वतवतूं पां ॥ ७-८४ ॥ 

आम्ही पुन्हा पुन्हा 

येऊन जाऊन 

अज्ञान बोलून 

सांगू जावे ॥१८३

नये ची बोलता 

सिद्ध वा करता 

तर मग बाता 

कशाला या ॥१८४

85 

म्हणोनि अज्ञान अक्षरें । नुमसूं आतां निदसुरें । परी आन येक स्फुरे । इयेविषयीं ॥ ७-८५ ॥ 

म्हणुनी अज्ञान 

बोलण्या अक्षरे 

जेव्हा न स्फुरे 

यावरती ॥१८५

तरी  एक आण

तर्क येथ उपजे 

म्हणूनी बोलीजे 

तुम्हा प्रति ॥१८६

*****

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com

**************