अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ८६ते ९०, (अभंग १८८ते१९७ )
86
आपणया ना आणिकातें । देखोनि होय देखतें । वस्तु ऐसिया पुरतें । नव्हेचि आंगें ॥ ७-८६ ॥
न पाहे आपना
अन आणिकाला
ऐसे जी वदला
आत्मवस्तु ॥१८८॥
दृष्टा जिथे नाही
दृश्यही ते नाही
सोडून दोन्हीही
पल्याड ती ॥१८९
87
तरी ते आपणयापुढें । दृश्य पघळे येव्हडें । आपण करी फुडें । द्रष्टेपणें ॥ ७-८७ ॥
तर मग कशी
आपल्या पुढती
दृश्य विस्तारती
ती ही इथे ॥१९०
आणिक त्या दृश्या
कशी पाहताती
स्वये स्विकारती
दृष्टुत्वाशी ॥१९१
88
जेथ आत्मत्वाचें सांकडे । तेथ उठे हें येव्हडें । उठिलें तरी रोकडें । देखतसों ॥ ७-८८ ॥
आत्म्यास आत्मा हे
बोलणे कठीण
येतात कुठून
मग सारे ॥१९२
प्रत्यक्ष दिसती
पाहता कळती
ययाची उत्पत्ती
काय असे ॥१९३
89
न दिसे जरी अज्ञान । तरी आहे हें नव्हे आन । यया दृश्यानुमान । प्रमाण जालें ॥ ७-८९ ॥
जरी का डोळ्याला
न दिसे अज्ञान
तरी नव्हे आन
आहे ची ते ॥१९४
दिसते जयाला
तया अनुमान
मानती प्रमाण
सुज्ञ सारे ॥१९५
90
ना तरी चंद्रु येक असे ।तो व्योमीं दुणावला दिसे । तरी डोळां तिमिर ऐसें । मानूं ये कीं ॥ ७-९० ॥
जरी आकाशात
एक चंद्र असे
परी दोन दिसे
कोणास तो ॥१९६
तरी तयाच्या त्या
नेत्री दोष आहे
होते सिद्ध ना हे
अनुमानी॥१९७॥
No comments:
Post a Comment