अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ७६ते ८०, (अभंग १६८ते१७७ )
७६
तेवीं पाहावया अज्ञान ऐसें ।हें आंगीं पिसें काइसें । न पाहतां आपैसें ।न पाहणेंचि कीं ॥ ७-७६ ॥
तयापरी अज्ञान
पाहण्यास जाणे
व्यर्थची शिणणे
वेडेपणी ॥१६८
शोध शोधूनी वा
शोधल्या वाचुनी
ठाव तो अज्ञानी
नाही येथे ॥१६९
७७
एवं कोण्हेही परी । अज्ञानभावाची उजरी । न पडेचि नगरीं । विचाराचिये ॥ ७-७७ ॥
तेणे परी इथे
अज्ञान हा भाव
विचाराचा गाव
पाहीचिना ॥१७०
७८
अहो कोण्हेही वेळे । आत्मा अथवा वेगळें । विचाराचे डोळे । देखते का ? ॥ ७-७८ ॥
अज्ञान आत्म्यात
अथवा वेगळे
राही हे सगळे
बोल व्यर्थ ॥१७१
काही केले तरी
विचाराचे डोळे
पाहू न शकले
तयालागि ॥१७२
७९
ना निर्धाराचें तोंड न माखे ।प्रमाण स्वप्नींही नाइके । कीं निरुती हन मुके ।अनसाईपणा ॥ ७-७९ ॥
निर्धार मांडून
अज्ञान शोधले
परी ना गावले
शब्दामाजी॥१७३
आणिक प्रमाणे
लाख मांडियली
स्वप्नी न दिसली
तयातही ॥१७४
तया मोजमाप
घडेना वर्णन
नाहीच अज्ञान
वस्तू ऐसी ॥१७५
80
इतुलियाही भागु । अज्ञानाचा तरी तो मागु ।निगे ऐसा बागु । पडतां कां देवा ॥ ७-८० ॥
कसा तरी इथे
अज्ञानाचा पत्ता
जर का लागता
तर बरे ॥१७६
मुळात नाही जे
तया शोधू जाता
काय ते रे हाता
येते देवा ?॥१७७॥
No comments:
Post a Comment