अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ४ ज्ञान अज्ञान भेद कथन ओव्या ६ रे १० (अभंग ११ते २० )

   

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ४ ज्ञान अज्ञान भेद कथन ओव्या ६ रे १० (अभंग ११ते २० )
 *********************************************
 ६

अज्ञानाचा टेंका । नसतांही ज्ञानाधिका ।

फांके तंव उफखा । आपुला पडे ॥ ४-६ ॥

 

अज्ञान आधार 
नसताना ज्ञान 
अपार होऊन 
फाकतसे ॥११ ॥

अज्ञाना अभावी 
ज्ञान ते कुठले 
नुरते एकले 
मग तेही ॥१२ ॥
 
 ७

दशाही ते निमालिया । येणें जें उवाया ।

तें केवळ नाशावया । दीपाचे परी ॥ ४-७ ॥

जळत्या दिव्याची
सरू येता वात 
मोठी होते ज्योत 
दृष्टीस ये ॥१३ ॥

तिचे ते वाढणे 
असते संपणे
जणू नाश होणे
आपुलाची॥१४ ॥

 ८

उठणें कीं पडणें । कुचभाराचे कोण जाणे ।

फांकणें कीं सुकणें । जा‍उळाचें ॥ ४-८ ॥

स्तनाचे उठणे 
आणिक पडणे 
क्षणात घडणे 
होय जैसे ॥१५ ॥

तैसेची जाईच्या 
फुलाचे फुलणे 
घडे कोमेजणे 
याचक्षणी ॥१६ ॥
  ९

तरंगाचें रूपा येणें । तयाचि नांव निमणें ।

कां विजूचें उदैजणें । तोचि अस्तु ॥ ४-९ ॥

 

तरंगा जन्मने 
आणिक निमणे 
असते घडणे 
सवेचिच ॥१७ ॥

विजेचे नभात 
जे लखलखणे 
अस्तंगत होणे 
तेचि असे  ॥१८ ॥

 १०

तैसें पि‍ऊनि अज्ञान । तंववरि वाढे ज्ञान ।

जंव आपुलें निधन । निःशेष साधे ॥ ४-१० ॥

 जोवरी घेतसे
अज्ञाना प्राशून 
तोवरीच ज्ञान 
वाढतसे॥१९ ॥

आणि सरताच 
समुळ अज्ञान
जातसे नाशून 
तयासवे ॥२० ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

  https://amrutaanubhav.blogspot.com