अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद अध्याय २, सद्गुरू स्तवन, ओव्या ७१ ते ७५
वांचोनि प्रवृत्तिविरोधें । कां
निवृत्तीचेंनि बोधें ।
आणिजे तैसा वादें । निवृत्ति नव्हे ॥
२-७१ ॥
७१प्रवृत्ती विरोध
केलिया वाचून
निवृत्ती आणून
बोधामध्ये ॥ १५६ ॥
तैसा नव्हे हाची
केवळ निवृत्ती
वृती कृति स्थिती
अवघीच ॥ १५७ ॥
आपणा देऊनि राती । दिवसा आणी उन्नति ।
प्रवृत्ति
वारी निवृत्ति । नव्हे तैसा ॥ २-७२ ॥
७२आम्ही देई मित्र
मावळून राती
दिवसा उन्नती
उगवून॥ १५८॥
पाहून प्रवृत्ती
संसाराचे वारे
थोपविले सारे
निवृत्तीने॥ १५९ ॥
ऐसे नव्हे काही
करणे सायास
निवृत्ती तयास
स्वयंपूर्ण॥ १६० ॥
वोपसरयाचें बळ । घेउनि मिरवे कीळ ।
तैसें
रत्न नव्हे निखळ । चक्रवर्ती हा ॥ २-७३ ॥
७३कोंदनाच्या लेपी
रत्न चकाकते
उठून दिसते
आणिक ही॥ १६१ ॥
तैसा नव्हे हा गा
चमके स्व तेजे
चक्रवर्ती राजे
अध्यात्माचे॥ १६२॥
गगनही सूनि पोटीं । जैं चंद्राची पघळे
पुष्टी ।
तैं चांदिणें तेणेंसि उठी । आंग जयाचें ॥ २-७४ ॥
७४घेई वेटाळून
आकाश अवघे
चंद्र पुरून दशे
आल्यावरी॥ १६३॥
दिसे शोभिवंत
तोही त्यानेच
सत्त्व चांदण्याची
लेवूनिया ॥ १६४ ॥
तैसें
निवृत्तिपणासी कारण । हाचि आपणया आपण ।
घेयावया फुलचि झालें घ्राण । आपुली दृती
॥ २-७५ ॥
७५ तया परि स्थिती
होवून निवृती
मग्न आपल्याती
दिसती हे॥ १६५ ॥
जैसा परिमळ
भोग घेऊ जाता
सुमनची स्वतः
घ्राण व्हावे॥ १६६ ॥
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com/
