अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद अध्याय २, सद्गुरू स्तवन, ओव्या ४६ ते ५०

 अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद अध्याय २, सद्गुरू स्तवन, ओव्या  ४६ ते  ५०

 ********************************************************************
आकाशाचाआरिसा । नुठे प्रतिबिंबाचा ठसा ।  
हा वंद्य नव्हे तैसा । नमस्कारासी ॥ २-४६ ॥  


काय कधी होय
नभाचा आरसा
प्रतिबिंब ठसा
उमटे त्या   ॥१०४ ॥

तैसा सद्गुरू
नच एकदेशी
नमस्काराशी
भेटण्याला॥१०५ ॥

परी नव्हे तरी नव्हो । हें वेखासें कां घेवो ।  
परी वंदीतयाहि ठावो । उरों नेदी ॥ २-४७ ॥  

नाही तर नाही
सद्गुरू काही
स्वीकारत नाही
वंद्यत्व ते ॥१०६ ॥

कासया मी घेई
उफराटा अर्थ
सद्गुरुनाथ
नमितांना ॥१०७ ॥


आंगौनि येकुणा झोळु । फेडितांचि तो तरी बाहिरिळू । 
कडु फिटे आंतुलु । न फेडितांचि ॥ २-४८ ॥  

परी नवलाई
येथे घडे ऐसी
वंदीताही जाई
वंदनेसह॥१०८ ॥

बाहेरून झोळ
सोडता वस्त्राचा
आतलाही त्यांचा
सुटे जैसा॥१०९ ॥


त्यास वेगळे
फेडणे न पडे
आपोआप घडते
तेही जैसे ॥११० ॥

नाना बिंबपणासरिसें । घेऊनि प्रतिबिंब नासे । 
 नेलें वंद्यत्व येणें तैसें । वंदितेंनसीं ॥ २-४९ ॥  


प्रतिबिंबा नाशी
जाय बिंब पणा
घेऊन दर्पण
होते काही ॥१११ ॥

तैसा तो नमिता
नुरे ची तत्त्वता
गुरुशी वंदता
 पूर्णपणे ॥११२  ॥

नाहीं रूपाचि जेथें सोये । तेथें दृष्टीचें कांहींचि नव्हे । 
 आम्हां फळले हे पाये । ऐसिया दशा ॥ २-५० ॥
जेथे नाही रूप
कुठला आकार
दृष्टीचा प्रकार
व्यर्थ तेथे॥११३  ॥

आम्हाते कळले
भाग्याची उदेले
जेधवा भेटले
गुरुपाद॥११४ ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com/