अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या ४१ ते ४५ पर्यन्त

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या  ४१ ते ४५  पर्यन्त


राति नुरेचि सूर्या । नातरी लवण पाणिया ।  
नुरेचि जेवी चेइलिया । नीद जैसी ॥ २-४१ ॥  


४१

सूर्य देव येता
रात्र जाते लया
लवण पाणिया
हरवते॥९४॥

जागे झाल्यावर
नुरेचि ती निद्रा
घडते सर्वदा
असे इथे॥९५॥

४२

कापुराचे थळीव । नुरेचि आगीची बरव ।  
नुरेचि रूप नांव । तैसें यया ॥ २-४२ ॥  

कापूर दागिने
बरवे साजरे
हारपती सारे
अग्नी माजि॥९६॥

नुरे नावरूप
ऐसे शिष्या घडे
भेदभाव मोडे
गुरू पुढे॥९७॥

४३

याच्या हातांपायां पडे । तरी वंद्यत्वें पुढें न मंडे ।  
न पडेचि हा भिडे । भेदाचिये ॥ २-४३ ॥  

जरी कधी यांच्या
पडे हातापाया
जातसे वंदाया
प्रेमभावे॥९८॥

तरी ते न घेती
भिडे न पडती
द्वैतां न येती
का ही केल्या॥९९

४४

आपणाप्रति रवी । उदो न करी जेवीं ।  
हावंद्य नव्हें तेवीं । वंदनासी ॥ २-४४ ॥  

काय रवी कधी
आपणाला साठी
येतो उदयाती
पुर्वांचली ॥१००॥

तैसे वद्य जरी
सद्गुरु मूर्ती
वंदना प्रती
कुठल्याही॥१०१॥

 ४५
कां समोरपण आपलें । न लाहिजे कांहीं केलें ।  
तैसें वंद्यत्व घातलें । हारौनि येणें ॥ २-४५ ॥

आपण आपल्या
राहून समोर
भेटीची मोहर
उमटेना॥१०२॥

तैसे ते वंद्यत्वी
नाहीच उरले
जगी सामावले
 साऱ्या रुपी॥१०३॥
...........
विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
 https://amrutaanubhav.blogspot.com