अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या ३१ ते ३५ पर्यन्त

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या  ३१ ते ३५  पर्यन्त
 **************************************************
तेथें नमनें का बोलें। केउतीं सुयें पाउलें ।  
आंगीं लाउनि नाडिलें । नांवचि येणें ॥ २-३१ ॥


केवुते वंदावे 
तया ते शब्दांनी 
अथवा नमुनी 
आदरेनी .॥७२॥

लावूनी निवृत्ती 
नाव हे ज्यांनी 
नाडले सारुनी     (दुर ठेवले अडविले )
 शब्द स्पर्श  ॥७३॥

32

नव्हे आत्मया आत्मप्रवृत्ति । वाढवितां कें निवृत्ति ? ।  
तरी या नामाचि वायबुंथी । सांडीचिना ॥ २-३२ ॥

आत्माचे ठिकणी 
न आत्मप्रवृती 
मग हे निवृति  
नाव कैसे ..॥७४॥

म्हणूनी गमते 
वस्त्राचा आभास
निवृति नावास 
जणू काही ॥७५॥

निवर्त्य तंव नाहीं । मा निवर्तवी हा काई ? ।  
तरि कैसा बैसे ठाईं । निवृत्ति-नामाच्या ? ॥ २-३३ ॥
 
नसे निवारण्यात 
येथे दिसे काही 
मग ही आवई 
कुठे कैसी ॥७६॥

निवृत्ती नाव हे 
कैसे तया ठायी  
काहीच्या बाही 
असे काय ?॥७७॥
३३ 

सूर्यासि अंधकारु । कैं झाला होता गोचरु ? ।  
तर्ही तमारि हा डगरु । आलाचि कीं ॥ २-३४ ॥
 
काय पाहिलेले 
रवीने अंधारा 
भेटी एकएरा 
घडे कधी ॥७८॥

तरीही  तमारी 
सूर्याचीही कीर्ती 
गाजते जागती 
सर्वकाळ ॥७९॥

३४

लटिकें येणें रूढे । जड येणें उजिवडे । 
न घडे तेंहि घडे । याचिया मावा ॥ २-३५ ॥

 जयाचे सामर्थ्य 
खोटे खरे होते  (स्पष्ट होते )
जड प्रकाशाते
सहजीची ॥८०॥

जयाचिया नावे 
घडे जे जे काही 
नच घडे तेही 
ये आकारा ॥८१॥



© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com