जयाचेनि सावायें । जीवु ब्रह्म उपर लाहे ।
ब्रह्म तृणातळीं जाये । उदासे जेणें ॥ २-१६ ॥
जयाची साहाये
जीव ब्रह्म होये
लंघूनिया जाये
गुरुत्व ही ३७
होता जो उदास
ब्रह्मत्व लयास
जाऊन ये त्यास
तृण मूल्य ३८
उअपस्तिवरि राबतिया । उपाय फळीं येती मोडोनियां ।
वरिवंडले जयाचिया । अनुज्ञा कां ॥ २-१७ ॥
तयाच्या आज्ञेने
शिणले अपार
सुदैव साकार
होत असे ३९
जीव कुरवंडी
करण्या तयार
त्यास येथ फळ
लाभतसे ४०
जयाचा दिठिवावसंतु । जंव न रिघे निगमवनाआंतु ।
तंव आपुलिये फळीं हातु । न घेपतिही ॥ २-१८ ॥
ज्याच्या दृष्टीचा
सुखद वसंत
निगम वनात
रिघेना तै ४१
फळं आपुलेच
परंतु ते हाता
न येतसे घेता
काही केल्या ४२
पुढें दृष्टीचेनि आलगें । खोंचि कीं निवटी मागें ।
येव्हडिया जैता नेघे । आपणपें जो ॥ २-१९ ॥
ऐसी दिठी असे
निराळी तयाची
परतत्त्व खोची
निवटूनी ४३
उपाधी निराश
स्वरूपी आरास
ऐसा त्याशिष्यास
लाभ घडे . ४४
मिळवून यश
असे हे थोरले
त्यांनी मिरवले
नाही कुठे ४५
लघुत्वाचेनि मुद्दलें । बैसला गुरुत्वाचे शेले ।
नासूनि नाथिलें । सदैव जो ॥ २-२० ॥ ॥
लघुत्वा परोक्ष
गुरुत्व न त्यास
अवघे आभास
लघु गुरू ४६
व्यापून जगात
असे अवकाश
लघुत्व ते त्यास
कैसे मग ४७
***********************************
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
No comments:
Post a Comment