अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या ३६ ते ४० पर्यन्त

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या  ३६ ते ४०  पर्यन्त

***************************************************************************** 

हां गा मायावशें दाविसी । तें मायिक म्हणोन वाळिसी ।  
अमायिक तंव नव्हसी । कवणाहि विषो ॥ २-३६ ॥ 

३६

मायावशे देवा
जे काही दावीसी
टाक रे म्हणसी
लगेचिच ॥८२॥

मायेचे म्हणून
टाकावे वर्जून
मायातीत पण
तुम्ही खरे ॥८३॥

नये चि दृश्या
कुणाही विषया
पाहता तो वाया
गेला येथे॥८४॥

 शिवशिवा सद्गुरु । तुजला गूढा काय करूं ? ।  
येकाहि निर्धारा धरूं । देतासि कां ? ॥ २-३७ ॥ 

३७

शिव तूची शिवा
एक सद्गुरू
निगुढ सुंदरू
हाता ये ना॥८५॥

कोणत्या उपायी
तुज हाती धरू
काय मी करू
कळेचि ना॥८६॥

सरले उपाय
धरू म्हणू जाता
स्वरूपाचा पत्ता
लागेचि ना॥८७॥

३८


 नामें रूपें बहूवसें । उभारूनि पाडिलीं ओसें । 
 सत्तेचेनि आवेशें । तोषलासि ना ? ॥ २-३८ ॥ 


किती तुम्हा रुपे 
किती तुझी नावे
अपार उभवे
ओस पडे॥८८॥

ऐसी सत्तेचीने
अवघे वाढणे
काय तोष तेणे
होय तुवा॥८९॥

३९

जिउ घेतलिया उणे । चालों नेदिसी साजणें ।  
भृत्यु उरे स्वामीपणें । तेंहि नव्हे ॥ २-३९ ॥  


घेतल्या वाचूनी
सारा जीव भाव
आणिक उपाव
करेचिना॥९०॥

स्वामींचा नोकर
स्वामी होऊ जाता
न एकरूपता
तीही घडे॥९१॥

४०

विशेषाचेनी नांवें । आत्मत्वही न साहावे ।  
किंबहुना न व्हावें । कोण्हीच या ॥ २-४० ॥

विशेष ते काही
नाव इथे व्हावे
आत्मा म्हणावावे
तेही नसे॥९२॥

खरे तर येथे
काहीच न व्हावे
एसिया हवावे
हावे विना॥९३॥

 © डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
http://amrutanubhav.blogspot.com