अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय २ सद्गुरू स्तवन ओव्या १ ते ५

सद्गुरू स्तवन १ ते ५ ओव्या



आतां उपायवनवसंतु । जो आज्ञेचा आहेवतंतु ।  
अमूर्तचि परि मूर्तु । कारुण्याचा ॥ २-१ ॥  


 साधन वनात
जणू की वसंत
येई बहरत
शिष्यासाठी ॥१ ॥

आज्ञेचा तो स्वामी
सौभाग्य होवूनी
येतसे जीवनी
बांधी गाठ ॥ २ ॥

कारुण्याच्या भरी
अमूर्त ते रूप
होय मूर्तरूप
जगतात ॥३ ॥

अविद्येचे आडवे । भुंजीत जीवपणाचे भवे ।  
तया चैतन्याचे धांवे । कारुण्यें जो कीं ॥ २-२ ॥  

अविद्या काननी
भोगे जीवपण
भवरी गुंतून
भ्रमाच्या जो ॥४ ॥

तया चैतन्याचा
ऐकोनिया धावा
येई तया गावा
कारुण्याने  ॥५॥

मोडोनि मायाकुंजरु । मुक्तमोतियाचा वोगरु ।  
जेवविता सद्गुरु । निवृत्ति वंदूं ॥ २-३ ॥  

मायारूपी हत्ती
मदाने उन्मत्त
तयाचे फोडत
गंडस्थळ ॥६ ॥

तयातून काढी
मुक्तीचे ते मोती
सोहम हंसा देती
आवडीने  ॥७॥

ऐसा कृपावंत
भरविता गुरू
निवृत्ती दातारू
वंदीयला  ॥८ ॥

जयाचेनि अपांगपातें । बंध मोक्षपणीं आते ।  
भेटे जाणतया जाणतें । जयापाशीं ॥ २-४ ॥ 

जया दृष्टी भेदे
बंध होय मोक्ष
अशी असे साक्ष
ज्ञानीयाची  ॥९॥

जाता जयापासी
भेटते  जाणणे
जाणताच जीणे
कळो येई   ॥१० ॥

 कैवल्यकनकाचिया दाना । जो न कडसी थोर साना ।  
द्रष्ट्याचिया दर्शना । पाढाऊ जो ॥ २-५ ॥

चैतन्य कनक
जगी वाटतांना
म्हणती न साना
थोर कुणी   ॥११ ॥

जयाच्या कृपेने
द्रष्टा स्वरूपात  
जाय हरवत
आत्म प्रिय   ॥१२ ॥


© डॉ. विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
  https://amrutaanubhav.blogspot.com
 **********************************