अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ३, वाचा ऋण परिहार ओव्या १ ते ५

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ३, वाचा ऋण परिहार ओव्या  १ ते ५

ययांचेनि बोभाटे । आत्मयाची झोंप लोटे ।                      ( बोभाटे=बोलणे ,बड बड )

पूर्ण त-ही ऋण न फिटे । जें चेणेंचि नीद कीं ॥ ३-१ ॥                  (चेणे =उठणे)

परा पश्यंती नि
मध्यमा वैखरी
वाणी अशा चारी
ज्ञात जगी ॥१॥

तयाच्या बोलांनी
आत्म्याचे अज्ञान
निवृत होवून                ( निद्रा हरवून )
गेली वाटे॥२॥

पण ते जाणणे

नच की जागणे             (  न ऋण फिटणे )
असते झोपणे
जणू काही ॥३॥

येहवीं परादिका चौघी । जीवमोक्षाच्या उपेगीं ।

अविद्येसवें आंगीं । वेंचती कीर ॥ ३-२ ॥    ( वेंचती=मरती)

चारीही या वाणी
जरी मोक्षपयोगी
आहेत या जगी
खरोखर ॥४॥

परंतु जेधवा
अज्ञाना सकट
समुळची नष्ट
होती तेव्हा ॥५॥

देहासवे हातपाये । जाती , मनासवें इंद्रियें ।

कां सूर्यासवें जाये । किरणजाळ ॥ ३-३ ॥

देह नाशा सवे
जाती हात-पाय
आणिक इंद्रिय
मनासवे ॥६॥
जैसे की किरणे
जातात निघून
सूर्य मावळून
निघताच ॥७॥

ना तरी निद्रेचिये अवधी । स्वप्नें मरती आधीं । ( अवधी=संपता ,शेवट )

तेवीं अविद्येचे संबंधी । आटती इया ॥ ३-४ ॥

सरता निद्रेचा
येथे कालावधी
स्वप्नेही सरती
जैसी काही ॥८॥
तसेच अविद्या
सरताच नाश
असे या वाणीस
यया इथे॥९॥

मृतें लोहें होती । ते रसरूपें जिती ।                मृतें =मरते .नष्ट होणे

जळोनि इंधनें येती । वन्हीदशे ॥ ३-५ ॥

लोहाचे लोहत्व
जेधवा सरते
रसत्व ते येते
तया जैसे ॥१०॥

इंधन आगीत
पडता येतसे
जैसे अग्नी दशे
धडाडून॥११ ॥

*************