अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद अध्याय २, सद्गुरू स्तवन, ओव्या ७६ ते ८० (संपुर्ण )

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद अध्याय २, सद्गुरू स्तवन, ओव्या ७६ ते   ८०

 

दिठी मुखाचिये बरवे । पाथीकडोनि जैं पावे ।  
तैं आरिसे धांडोलावे । लागती काई ? ॥ २-७६ ॥  

७६
मुखावर दिसे
बरवी ती दिठी
जरी काय पाठी
असती तो.....  ॥१६७॥

आरसे शोधून
पाहावे आणून
येते का घडून
सांगा पाहू ? ॥१६८॥

कीं राती हन गेलिया । दिवस हन पातलिया ।  
काय सूर्यपण सूर्या । होआवें लागें ? ॥ २-७७ ॥  

 ७७

हरविता राती
उगविता दिन
सूर्या सूर्य पण
घेणे लागे ?॥१६९॥

अहो ते तयाचे
होणेच की आहे 
घडणे हे पाहे
रात्रंदिन   ॥१७०॥

म्हणोनि बोध्य बोधोनि । घेपे प्रमाणें साधोनि ।  
ऐसा नव्हे भरंवसेनि । गोसावी हा ॥ २-७८ ॥  

७८

असा हा म्हणुनि
बोधाने बोधून
प्रमाण जाणून
कळो न ये ॥१७१॥

स्वयं सदा सिद्ध
आधारा वाचून
आकारी दिसून
महाराव ॥१७२॥


ऐसें करणियावीण । स्वयंभचि जें निवृत्तिपण ।  
तयाचे श्रीचरण । वंदिले ऐसे ॥ २-७९ ॥  

७९

ऐसी जया ठायी
निवृत्ती वसली
स्वयंभ आपुली
केल्याविन   ॥१७३॥

वंदितो परम
त्यांचे चरण
भाग्याचे कारण
अवघ्या जो ॥१७४॥

आतां ज्ञानदेवो म्हणे । श्रीगुरु प्रणामें येणें ।  
फेडिली वाचाऋणें । चौही वाचांचीं ॥ २-८० ॥ ॥ 

८०


वैखरी मध्यमा
परा पशंतीचे
ऋण होते साचे
मजवरी ॥१७५॥

म्हणे ज्ञानदेव
टाकले फेडून
करून वंदना
गुरूदेवे ॥१७६॥

(ऐसे हे करून श्री गुरू वंदन फेडियले ऋण चारी वाचा )



इति श्रीसिद्धानुवादे श्रीमद्‌अमृतानुभवे गुरुस्तवनम् नाम द्वितीय प्रकरणं संपूर्णम् ॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com/