अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ५ सच्चिदानंद पदत्रय
विवरण ओव्या ४१ ते४५ (अभंग८५ते ९४ )
कां न सज्जितां विणा । तो
नादु जो अबोलपणा ।
तया तेणेंचि जाणा । होआवें
लागे ॥ ५-४१ ॥
41
सज्ज केल्याविना
वाजविण्या वीणा
देण्याआधी काना
तृप्ती कुणा ॥ ८५ ॥
अव्यक्त तो नाद
असतोची तिथे
जाणार तो कुठे
सांगा बरे ॥ ८६ ॥
नाना पुष्पाचिया उदरा । न
येतां पुष्पसारा ।
आपणचि भंवरा । होआवे पडे ॥
५-४२ ॥
किंवा पुष्पगंध
येण्याच्या पूर्वीच
पुष्प ते स्वतःच
भोगी तया ॥ ८७॥
जणू कि सुमन
होऊनी भ्रमर
आपले अंतर
गंध घेते ॥ ८८ ॥
नाना न रांधितां रससोये । ते
गोडी पां कैसी आहे ।
हें पाहणें तें नोहे ।
आणिकाजोगें ॥ ५-४३ ॥
होण्याच्या पूर्वीच
सुंदर पक्वान
तयाला ते कोण
चाखणार ॥ ८९ ॥
तयाचा तो रस
जाणावा तेणेच
इतर कोणीच
नसताना ॥ ९० ॥
तैसें सुखपणा येवो । लाजे
आपुलें सुख पावों ।
तें आणिकां चाखों सुवों ।
येईल काईं ? ॥ ५-४४ ॥
तैसे सुखपणा
येण्यास लाजते
वेगळी न होते
मुळातून ॥ ९१ ॥
ऐशिया सुखास
कोण शके जाणू
भोगुनिया वाणू
इतरांना ॥ ९2 ॥
दिहाचिया दुपारीं । चांदु जैसा अंबरीं ।
तें असणें चांदाचिवरी । जाणावें कीं ॥ ५-४५ ॥
जैसा दिन काळी
दुपार प्रहरी
असतो अंबरी
चंद्र जरी ॥ ९३ ॥
परी तयाचे ते
चांदणे तयास
नचं इतरास
कळायचे॥ ९४ ॥
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
No comments:
Post a Comment