अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ५ सच्चिदानंद पदत्रय
विवरण ओव्या ३६ ते४० (अभंग ७७
ते ८४ )
जैं प्रकृति डंकु अनुकरे ।
तैं प्रकृति डंकें अवतरे ।
मां डंकूचि तैं भरे । कोणकोणा ? ॥ ५-३६ ॥
.
प्रकृती पुरूषा
दंश तो करूनी
घेई नाचवून
जगात या ॥ ७६ ॥
असे दंश फक्त
नसे दोघेजण
कोणा म्हणे कोण
काय झाले ॥ ७७ ॥
तैसें आपुलेनि सुखपणें ।
नाहीं जया सुखावणें ।
आणि नाहीं हेंही जेणें । नेणिजे
सुखें ॥ ५-३७ ॥
आपल्या सुखाने
जो न सुखावने
सुख ते भोगणे
घडेचिना ॥ ७८ ॥
सुख ते भोगणे
घडेचिना ॥ ७८ ॥
सुखी न म्हणणे
ऐसे जे बोलणे
तेथे उमटणे
ऐसे जे बोलणे
तेथे उमटणे
हेही नाही ॥ ७९॥
आरिसा न पाहतां मुख । स्वयें
सन्मुख ना विन्मुख ।
तेवीं नसोनी सुखासुख । सुखचि
जें ॥ ५-३८ ॥
पाहिल्या वाचूनी
आरश्यात मुख
सन्मुख विमुख
दोन्ही नाही ॥ ८०॥
तयापरी तिथे
सुख-दुःखातित
सुखची सतत
मूळ रुपी॥ ८१॥
सर्व सिद्धांताचिया उजरिया ।
सांडोनिया निदसुरिया ।
आपुलिया हात चोरिया । आपणचि
जो ॥ ५-३९ ॥
सर्व सिद्धांतांच्या
शोधतांना वाटा
न येईचि हाता
जैसे काही ॥ ८2 ॥
तया शब्द ज्ञाना
पलीकडे काही
राहते ते राही
स्वरूप ते ॥ ८३॥
न लवितां ऊंसु । तैं जैसेनि
असे रसु ।
तेथिंचा मीठांशु । तोचि जाणे
॥ ५-४० ॥
न लावीता ऊस
जैसा असे रस
तेथील मिठास
तोचि जाणे. ॥ ८४
© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
No comments:
Post a Comment