अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ६ वा शब्दखंडन ओव्या १६ ते२० (अभंग३१ ते ४०)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ६ वा शब्दखंडन ओव्या १६ते २०(अभंग३१ते ४०)

***********

 जागतेया नीद नाही । मा जागणें घडे काई ? । स्मरणास्मरण दोन्हीही । स्वरूपीं तैसीं ॥ ६-१६ ॥ 

१६

काय जागणारा 

म्हणे का मी जागा 

निद्रेचिया भोगा 

सोडुनीया  ॥३१॥

तैसे चि स्मरण 

आणि विस्मरण 

स्वरूपी ते जाण

नसे कदा. ॥३२॥

सूर्यो रात्री पां नेणें । मा दिवो काय जाणें ? । तेवीं स्मरणास्मरणे वीण । आपण वस्तु ॥ ६-१७ ॥ 

जैसा सूर्य नच 

जाणे कधी रात 

दिवसाची बात 

व्यर्थ तिथे ॥३३॥

असणे होऊन 

राहणे तयास 

अवघा प्रकाश 

अंतर्बाह्य ॥ ३४॥

जैसे वस्तू ठाई 

न च की स्मरण 

आणि विस्मरण 

आपले ते  ॥३५॥

एवं स्मरणास्मरण नाहीं । तरि स्मारकें काज काई ? । म्हणौनि इये ठाईं । बोलु न सरे ॥ ६-१८ ॥ 

स्मरणास्मरण

ऐसिया परि ते 

नाहीच वस्तू ते 

कदा काळी ॥ ३६ ॥

मग स्मरणा त्या 

शब्दा काय काज

देणे-घेणे व्याज 

कासयाचे ॥३७॥

आणिक येक शब्दें । काज कीर भलें साधे । परि धिंवसा न बंधे । विचारु येथें ॥ ६-१९ ॥ 

आणि एक काम 

शब्द करीत थोर 

बोलण्यास धीर 

नाही परी ॥३८॥

कां जे बोलें अविद्याअ नाशे । मग आत्मेनि आत्मा भासे । हें म्हणतखेवो पिसें । आलेंचि कीं ॥ ६-२० ॥ 

शब्द जी अविद्या 

हरपून जाते 

आत्मतत्त्व येते  

हाता ऐसे ॥३९॥

पैसे जरी कोणी 

येथे बोलू जाता 

वेडेपणा माथा  

चिकटतो ॥ ४०॥

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे