अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ६वा शब्दखंडन ओव्या ,८६ते ९०(अभंग १७७ते १८६)

१७वा भाग

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ६वा शब्दखंडन ओव्या ,८६ते ९०(अभंग १७७ते १८६) ***********

******

आपुलिये मुकुटीं समर्था । चंद्र बैसविला सर्वथा । परि चंद्र चंद्राचिये माथा । वाऊं ये काई ? ॥ ६-८६ ॥

चंद्र बसविला 

आपुलिया माथा 

शोभतो समर्था

भोलेनाथा ॥१७७॥

परी काय चंद्र 

बसे स्वयम् माथा 

घडेना सर्वथा 

ऐसी कथा ॥१७८॥

 तैसा आत्मराजु तंव । ज्ञानमात्रचि भरींव । आतां ज्ञानें ज्ञानासि खेंव । कैसें दीजे ? ॥ ६-८७ ॥ 

तैसा आत्मा असे 

ज्ञानाची भरीव 

अन्य भेदभाव 

नसे तिथे ॥१७९॥

तैसी मिठी इथे 

ज्ञाने ज्ञाना घडे 

हे तो बोल वेडे 

शब्दातले ॥१८०॥

आपुलेनि जाणपणें । आपणयातें जाणों नेणे । डोळ्या आपुलें पाहाणें । दुवाड जैसें ॥ ६-८८ ॥ 

जैसे डोळीयाला 

आपुले पाहणे 

दुवाड हे येणे -

माने असे ॥१८१॥

तैसे आत्म्याला या

स्वतःला पाहणे 

वेगळे जाणणे 

शक्य नसे ॥१८२॥

आरसा आपुलिये । आंगीं आपण पाहे । तरी जाणणें जाणों लाहे । आपणयातें ॥ ६-८९ ॥ 

काय तो आरसा 

जाऊन सामोरा 

पाहतो स्वतःला 

कधीकाळी ॥१८३॥

जर कधी ऐसे 

येईल घडून 

ज्ञान स्व पाहिन 

ज्ञेय होत॥१८४॥

दिगंतापैलीकडेचें । धांवोनि सुरिया खोंचे । मा तियेका तियेचें । आंग फुटे ? ॥ ६-९० ॥ 

दिगांता पर्यंत 

धावून जाऊन 

सुरी ती खोचेन

कोणालाही ॥१८५॥

परी काय कधी 

स्वतःला घेईन 

जखम करून 

ती गा इथे ॥१८६॥

********

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com

***********************