अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ६ते १०(अभंग ११ते २०) **********

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ६ते १०(अभंग ११ते २०) **********

आणि ज्ञान हें जें म्हणिजे । तें अज्ञानचि पां दुजें । येक लपऊनि दाविजे । येक नव्हे ? ॥ ७-६ ॥ 

असो आतां या प्रस्तावो । आधीं अज्ञानाचा धांडोळा घेवों । मग तयाच्या साचीं लाहो । ज्ञानचि लटिकें ॥ ७-७ ॥ 

या अज्ञान ज्ञानातें । आंगींचि आहे जितें । तरी जेथें असे तयातें । नेण कां न करी ? ॥ ७-८ ॥ 

अज्ञान जेथ असावें । तेणें सर्वनेण होआवें । ऐसी जाती स्वभावें । अज्ञानाची ॥ ७-९ ॥ 

तरी शास्त्रमत ऐसें । जे आत्माचि अज्ञान असे । तेणेचि तो गिंवसे । आश्रो जरी ॥ ७-१० ॥  

६.

खरेतर ज्ञान 

म्हणजे अज्ञान 

दुनिया रूपानं 

प्रकटले ॥११॥

लपवून एक 

काढता दुसरे 

दिसते वेगळे 

नाही जैसे ॥१२॥

७

ज्ञानाच्या प्रस्ता वो

आता जरा राहो 

धांडोळा तो होवो

अज्ञानाचा ॥१३॥

अज्ञाना पाहता 

नीटस ते इथे 

ज्ञान ही लटके 

कळो येई.॥१४॥

८

अज्ञान ज्ञानाच्या 

अंगी आहे जिते

दृष्टीसही येते

जरी इथे ॥१५॥

असे हे अज्ञान 

परेसी वसते 

त्या का न मग ते  

हरपते॥१६॥

९

अज्ञानाची वस्ती 

जिथे जेव्हा होते 

ज्ञानाचा करते 

लोप तिथे ॥१७॥

ऐसा हा स्वभाव 

असे अज्ञानाचा 

परिचय याचा 

जगतास ॥१८॥

१०

आत्मरुपावरी 

अज्ञान असते 

शास्त्रही सांगते 

संमतीने ॥१९॥

जणुं झाकलेला 

आत्मा अज्ञानाने 

तम आश्रयाने 

रजनीच्या ॥२०॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

  https://amrutaanubhav.blogspot.com