अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ११ ते १५ (अभंग २१ते ३२) **********

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , ११ ते १५ (अभंग २१ते ३२)

 **********

तरी निठितां दुजें । जैं अज्ञान आहे बिजें । तैं तेचि आथी हे बुझे । कोण येथें ? ॥ ७-११ ॥ 

११

आत्म्याच्या ठिकाणी 

द्वैताची उत्पत्ती 

काय होण्याआधी  

अज्ञानसे ॥२१॥

 जरी तया जाणे 

नीटपणे पाहे 

ऐसा कोण आहे 

उपस्थित ॥२२॥

अज्ञान तंव आपणयातें । जडपणें नेणे निरुतें । आणि प्रमाण प्रमाणातें । होत आहे ? ॥ ७-१२ ॥ 

अज्ञाना अज्ञान 

कैसे सांग जाणे 

असे जडपणे 

सर्वांथे  जे ॥२३॥

आणिक घडेल 

कैसे ते प्रमाण 

सिद्ध जे प्रमाण 

स्वयं त्यास  ॥२४॥

या लागिं जरी अज्ञान । करील आपुलें ज्ञान । हें म्हणत खेंवो घेववी मौन । विरोधुचि ॥ ७-१३ ॥ 

म्हणालं जरी का 

करीन हे अज्ञान 

आपलेच ज्ञान 

नीटपणे ॥२५॥

विरोधा आभास

 तरी तयाहून 

दिसे अन्य न 

मज इथे  ॥२६॥

म्हणूनिया उगा 

होऊनिया मौन 

 राहतो बसून

गुपचूप ॥२७॥

आणि जाणति वस्तु येक । ते येणें अज्ञानें कीजे मूर्ख । तैं अज्ञान हे लेख । कवण धरी ? ॥ ७-१४ ॥ 

१४

परमात्मा असे 

वस्तू एकमेव 

जाण्याची ठेव 

अंतरात ॥२८॥

काय ते अज्ञाने 

होय ज्ञान शून्य 

ऐसे हे बोलण

व्यर्थ वाटे॥२९॥

अज्ञान वर्णन 

करावया कोण 

इथे रे असेन  

सांग बरे ॥३०॥

अहो आपणयाहि पुरता । नेणु न करवे जाणता । तयातें अज्ञान म्हणतां । लाजिजे कीं ? ॥ ७-१५ ॥ 

१५

जयाच्या आश्रयी

राहील अज्ञान 

तया शुन्य न  

करू शके ॥३१॥

मग ती तयास 

कसली रे लाज 

अज्ञान हि गाज 

मिरविण्या ॥३२॥

© डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

  https://amrutaanubhav.blogspot.com