🌸🌸🌸🌸🌸
सुवर्णगौर अंबिका । न म्हणिजे कय काळिका ? । तैसा आत्मप्रकाशका । अज्ञानवादु ॥ ७-२७१ ॥
सोन्याची मूर्ती
केली कालिकेची
अनुपम्य साची
जरी इथे ॥५८२
असून सुवर्ण
सुंदर झळाळी
तिजलागे काळी
म्हणतसे ॥५८३
तशा परी आहे
अवघे अज्ञान
नाम अभिधान
घेऊनिया॥५८४
येर्हवीं शिवोनि पृथ्वीवरि । तत्त्वांच्या वाणेपरी । जयाचा रश्मिकरीं । उजाळा येती ॥ ७-२७२ ॥
श्री शिवापासून
या पृथ्वीपर्यंत
तत्व जी अनंत
दिसतात॥५८५
अवघी जयाच्या
किरणी भारीत
होती प्रकाशीत
खरोखर॥५८६
जेणें ज्ञान सज्ञान होये । दृङ्मात्र दृष्टीतें विये । प्रकाशाचा दिवो पाहे । प्रकाशासी ॥ ७-२७३ ॥
जयाचिया योगे
ज्ञान हो सज्ञान
दृष्टीचे दर्शन
उपजून ॥५८७
प्रकाशी प्रकाश
येतसे दाटून
जयाच्या पासून
ऐसे तत्व॥५८८
तें कोणें निकृष्टें । दाविलें अज्ञानाचेनि बोटें । ना तमें सूर्य मोटे । बांधतां निकें ॥ ७-२७४ ॥
तया जर कोणी
मूर्खत्व भरले
अज्ञान म्हटले
आग्रहाने ॥५८९
तरी ते बोलणे
सूर्याला बांधणे
तमाच्या मोटेने
तैसे होय ॥५९०
`अ` पूर्वी ज्ञानाक्षरी । वसतां ज्ञानाची थोरी । शब्दार्थाची उजरी । अपूर्व नव्हे कीं ? ॥ ७-२७५ ॥
ज्ञानाच्या सामोरी
आकार लावला
अज्ञान ची केला
शब्दे फक्त ॥५९१
थोर त्या ज्ञानाला
शब्द चातुर्याने
ऐसे हीणवणे
अपुर्वचि॥५९२
🌾🌾🌾
No comments:
Post a Comment