आमुतें करूनि विखो । भोगूं शके पारखो । तैं आमुतें न देखों । आम्हीपण ॥ ८-६ ॥
आम्हीच आपणा
पाहू न शकतो
शोधी हरवतो
आपल्यात ॥१२
तर आपणास
विषय करून
भोगू ही शकेन
ऐसा कोण॥१३
प्रगटो लपो न लाहो । येथें नाहीं नवलावो । परी कैसेनिही विपावो । असणयाचा ॥ ८-७ ॥
प्रकट व्हावे की
लपून बसावे
शब्दात सांगावे
होत नाही ॥१४
काहीही करून
स्थितीचे वर्णन
येईना घडून
ऐसे येथे॥१५
किंबहुना श्रीनिवृत्तीं । ठेविलों असों जया स्थितीं । ते काय देऊं हाती । वाचेचिया ? ॥ ८-८ ॥
किंबहुना मज
वर्णवेना स्थिती
दिली श्री निवृत्ती
कृपा कर॥१६
तेथ समोर होआवया । अज्ञानाचा पाडू कासया । केउते मेलिया माया । होऊं पाहिजे ॥ ८-९ ॥
ऐसीया स्थितीच्या
सामोरी यायला
धीर अज्ञानाला
कुठून येतो ॥१७
अज्ञान नसता
माया ही मरते
जिवंत केवुते
होय पुन्हा॥१८
अज्ञानचा प्रवर्तु । नाहीं जया गांवाआंतु । तेथें ज्ञानाची तरी मातु । कोण जाणे ? ॥ ८-१० ॥
नाहीच ठाऊक
जयाच्या बाबत
तयात या गावात
ज्ञान जाता ॥१९
तरी त्याचा तिथे
होईल गौरव
घडणे संभव
नाही जैसे॥२०
🌾🌾🌾 .
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com
🏵🏵
No comments:
Post a Comment