अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २३१ते २३५ (अभंग ४९८ते ५०७)
🌸🌸🌸🌸
दीपु दावी तयातें रची । कीं तेणेंची सिद्धि दीपाची । तैसी सत्ता निमित्ताची । येणें साच ॥ ७-२३१ ॥
दिवा लागेना का
कुठल्या दिव्याने
लावत्या हाताने
सिद्ध होय ॥४९८
तैसी आत्मसत्ता
जगता निमित्त
असती भासत
व्यवहारा ॥४९९
वन्हीतें वन्हीशिखा । प्रकाशी कीर देखा । परी वन्ही न होनि लेखा । येईल काई ? ॥ ७-२३२ ॥
अग्नीला पेटवे
अग्नीचीच ज्योत
तेणे प्रकाशित
सर्व होय ॥५००
परी तो अग्नी
असे का वेगळा
जेणे पेटविला
तयाहून ॥५०१
आणि निमित्त जें बोलावें । तें येणें दिसोनि दावावें । देखिलें तरी स्वभावें । दृश्यही हा ॥ ७-२३३ ॥
आत्माचि दृश्य ते
होऊन दाखवे
म्हणुनी म्हणावे
निमित्त त्या ॥५०२
आणिक दृश्य जे
जाताची पाहत
तेही आत्मभूत
आत्म रूपे॥५०३
म्हणौनि स्वयंप्रकाशा यया । आपणापें देखावया । निमित्त हा वांचुनियां । नाहींच मा ॥ ७-२३४ ॥
म्हणूनि स्वत:च्या
आत्मप्रकाशाला
आला पहायाला
स्वत: तोच॥५०४
स्वत: वाचुनिया
अन्य काही नाही
भरुनिया राही
हाच सर्व॥५०५
भलतेन विन्यासें । दिसत तेणेंची दिसे । हा वांचून नसे । येथें कांहीं ॥ ७-२३५ ॥
कोणत्याही दृश्य
पदार्थ विस्तार
असे आत्म्यावर
आधारित ॥५०६
म्हणुनिया तया
वाचून ते काही
अस्तित्वात नाही
सर्वथैव ॥५०७
🌾🌾🌾
No comments:
Post a Comment