अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २८६ते २९० (अभंग ६१६ ते६२५ )

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २८६ते २९० (अभंग ६१६ ते६२५ ) 

💮💮💮💮

क्षीराब्धीं काळकूट । हे एकी परीचे विकट । परी काळकूटीं चोखट । सुधा कैंची ? ॥ ७-२८६ ॥ 

क्षीरसागरात 

निघे काळकुट

विचित्र ही गोष्ट 

जरी आहे ॥६१६

परी काळकुटी 

येईल का अमृत 

सदा जे चोखट 

दैवी गुणे?॥६१७

ना ज्ञानी अज्ञान जालें । तें होतांचि अज्ञान गेलें । पुढती ज्ञान येकलें । अज्ञान नाहीं ॥ ७-२८७ ॥ 

अथवा अज्ञान 

आले ज्ञानातून 

येताच भरून 

गेले ठायी॥६१८

आणिक शेवटी 

अज्ञान सरले 

ज्ञानची उरले 

ऐसे होय॥६१९

म्हणौनि सूर्य सूर्याचि येवढा । चंद्र चंद्राचि सांगडा । ना दिपाचिया पडिपाडा । ऐसा दीपु ॥ ७-२८८ ॥ 

जैसी का उपमा 

सूर्याला सूर्याची 

चंद्राला चंद्राची 

तशीच गा ॥६२०

दिव्याच्या योग्यते 

दिव्याच्या वाचून 

आणि ते कोण 

असे इथे॥६२१

प्रकाश तो प्रकाश कीं । यासि न वचे घेईं चुकी । म्हणौनि जग असकी । वस्तुप्रभा ॥ ७-२८९ ॥ 

प्रकाशा सारखा 

प्रकाशच जगी 

चूक यात उगी 

नाही काही ॥६२२

म्हणूनिया जग 

नाव जे हे पाहे

वस्तू प्रभा आहे 

जाणावे ती॥६२३

विभाति यस्य भासा । सर्वमिदं हा ऐसा । श्रुति काय वायसा । ढेंकरू देती ॥ ७-२९० ॥

भासते जग हे 

जयाच्या प्रकाशे 

श्रुती सांगतसे 

आत्मतत्त्व ॥६२४

असा तिचा बोल 

प्रकट पहावा 

व्यर्थ तो म्हणावा 

ढेकरू का?॥६२५

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com