यालागीं वस्तुप्रभा । वस्तुचि पावे शोभा । जात असे लाभा । वस्तुचिया ॥ ७-२९१ ॥
म्हणुनिया प्रभा
असे वस्तूचीच
मिळे वस्तूशीच
शोभा तिची ॥६२६
आणि लाभ जाई
वस्तूचाच ठायी
एकत्व हे पाही
तयामध्ये॥६२७
वांचून वस्तु यया । आपणपें प्रकाशावया । अज्ञान हेतु वांया । अवघेंचि ॥ ७-२९२ ॥
वस्तूच्या वाचून
कारण ते यया
वस्तू प्रकाशाया
नच दिसे॥६२८
म्हणुनी अज्ञान
ऐसे जे कारण
ते प्रतिपादन
व्यर्थ येथे॥६२९
म्हणोनि अज्ञान सद्भावो । कोण्हे परी न लाहों । अज्ञान कीर वावो । पाहों ठेलियाही ॥ ७-२९३ ॥
अज्ञान म्हणून
आहे ही जी उक्ती
तर्कात न बसती
कुठल्याही ॥६३०
नाहीच नाहीच
मुळीच अज्ञान
निर्णय यातून
निघतो हा॥६३१
परी तमाचा विसुरा । न जोडेचि दिनकरा । रात्रीचिया घरा । गेलियाही ॥ ७-२९४ ॥
तमाचा अंशही
मिळेना भास्करा
जाऊनिया घरा
अंधाराच्या॥६३२
कां नीद खोळे भरिता । जागणें ही न ये हाता । येकलिया टळटळिता । ठाकिजे जेवीं ॥ ७-२९५ ॥ ॥
निद्रा पिशवीत
घ्यावी ती भरून
कोणी ठरवून
निघे जर॥६३३
तर निद्रेतून
जागे होणे हेही
शिल्लक न राही
तयासाठी ॥६३४
केवळ जागृती
टळटळीत ती
घेऊन ठाव ती
उरे सदा ॥६३५
तयापरी आत्मा
एकमेव असतो
केवळ राहतो
स्वयमेव:॥६३६
॥श्री ज्ञानेश्वरार्पणमस्तू ॥
। इदम् न मम ।
इति श्रीसिद्धानुवादे श्रीमद्अमृतानुभवे अज्ञानखंडन नाम सप्तम प्रकरणं संपूर्णम् ॥
No comments:
Post a Comment