अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २५१ते २५५ (अभंग ५३८ ते ५४६)

अमृतानुभव, पद्य भावानुवाद, अध्याय ७वा अज्ञानखंडण ओव्या , २५१ते २५५ (अभंग ५३८ ते ५४६) 

हा येणें पाहिला आइसा । कांहीं न पाहिला जैसा । आणि न पाहतांहि अपैसा । पाहणेंचि हा ॥ ७-२५१ ॥ 

द्वैताच्या अभावी  

ययाचे पाहणे   

असे न पाहणे 

सांगितले  ॥ ५३८ ॥ 

आणिक तरीही   

घडते पाहणे   

सहज पणाने   

हेही खरे ॥५३९॥

येथें बोलणें न साहे । जाणणें न समाये । अनुभऊ न लाहे । अंग मिरौ ॥ ७-२५२ ॥ 

लाग न लागता  

बोलणे खुंटते   

जाणणे सरते  

जाणण्याने  ॥५४०॥ 

मग अनुभव   

जगी ज्यास मान 

जाई हरवून   

त्याचा तो ही   ॥ ५४१॥

म्हणोन ययातें येणें । ये परीचें पाहणें । पाहतां कांहीं कोणे । पाहिलें नाहीं ॥ ७-२५३ ॥ 

म्हणून जयाचे  

स्वतःला पाहणे  

नच की पाहणे 

कुणी काही ॥५४२॥

किंबहुना ऐसें । आत्मेनि आत्मा प्रकाशे । न चेतुचि चेऊं बैसे । जयासि तो ॥ ७-२५४ ॥ 

किंबहुना हे   

आत्माची प्रकाशे  

आत्म्यालागी असे   

जणू काही  ॥ ५४३॥

आत्माच चैतन्या 

 करता न जागा  

राहात असे जागा  

सदा स्वये.॥५४४॥

स्वयें दर्शनाचिया सवा । अवघियाची जात फावां । परी निजात्मभावा । न मोडिताही ॥ ७-२५५ ॥ 

दर्शन रूपे जो   

स्वतः विराजित   

होई गा भ्रमित 

द्रष्टा दृश्ये ॥ ५४५॥ 

निजात्म भाव तो  

तयाचा तरी ही 

मोडला कधीही  

जात नाही ॥५४६॥

🌾🌾🌾

डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे

https://amrutaanubhav.blogspot.com

💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮💮