चेतचि मा चेवविलें । निदैलेंचि मा निदविलें । आम्हीचि आम्हा आणिलें । नवल जी तुझें ॥ ९-६६ ॥
असता जागृत
जागविले मजला
असता झोपला
झोपविले ॥१३९
आणले आम्हाला
निजाच्या घराला
ऐसिया नवला
दावियले ॥१४०
आम्ही निखळ मा तुझे । वरी लोभें म्हणसी माझें । हें पुनरुक्त साजे । तूंचि म्हणोनी ॥ ९-६७ ॥
जरी आम्ही आहो
निखळ ते तुझे
प्रेमे म्हणे माझे
तरी तूच ॥१४१
ऐसे हे बोलणे
पुन्हा रे सांगणे
तुलाच शोभणे
घडे प्रभू ॥१४२
कोणाचें कांहीं न घेसी । आपुलेंही तैसेंचि न देसी । कोण जाणे भोगिसी । गौरव कैसें ॥ ९-६८ ॥
कुणाचे तू काही
दिसशी न घेता
कुणास ते देता
किंवा काही ॥१४३
परी भोगे कैसा
गौरव एतुला
गुरु शिष्यातला
आश्चर्य चि ॥१४४
गुरुत्वें जेवढा चांगु । तेवढाचि तारूनि लघु । गुरु लघु जाणे जो पांगु । तुझा करी ॥ ९-६९ ॥
गुरुत्वे चांगला
समर्थ तू भला
तारण्या सर्वाला
लघु झाला ॥१४५
लघुगुरू भेद
कळेना तयाला
तव स्वरूपाला
जाणे ना जो ॥१४६
शिष्यां देतां वाटे । अद्वैताचा समो फुटे । तरी काह्या होती भाटें । शास्त्रें तुझीं ॥ ९-७० ॥
आपुल्या शिष्याला
ज्ञानाचे भांडार
वाटता अपार
जरी प्रेमे ॥१४७
वाटतांना परी
अद्वैत मोडेना
एकत्व सोडेना
काही केल्या ॥१४८
म्हणुनिया शास्त्रे
होऊनिया भाट
कीर्तीला गातात
तुझ्या प्रभू ॥१४९
किंबहुना ये दातारा । तूं याचा संसारा । वेंचोनि होसी सोयरा । तेणेंचि तोषें ॥ ९-७१ ॥
फार काय सांगू
निवृत्ती दातारा
सांडिले संसारा
मी तू पण ॥१५०
झालास सोयरा
माझा प्रियकर
आनंद अपार
होई येणे ॥१५१
॥ इति श्रीसिद्धानुवादे श्रीमद्अमृतानुभवे जीवन्मुक्तदशाकथनं नाम नवमं प्रकरणं संपूर्णम् ॥
No comments:
Post a Comment