म्हणोनि हें असंवर्य । दैविकीचें औदार्य । वांचोनि स्वातंतर्य । माझें नाहीं ॥ १०-६ ॥
ऐसे गुरुराया
आपले सामर्थ्य
दैवीक औंदर्य
अनावर ॥११
तयाचेनि योगे
चाले निरूपण
स्वतंत्र कवन
माझे नाही ॥१२
आणि हा येवढा ऐसा । परिहारु देवू कायसा । प्रभुप्रभावविन्यासा । आड ठावूनी ॥ १०-७ ॥
आणिक इतुका
परिहार मिया
जातोसे कराया
बरे नाही ॥१३
गुरूच्या सामर्थ्या
ऐसे या बोलणे
लघुत्व आणणे
होईल गा ॥१४
आम्ही बोलिलों जें कांहीं । तें प्रगटची असे ठायीं । मा स्वयंप्रकाशा काई । प्रकाशावें बोलें ? ॥ १०-८ ॥
आणिक इतुके
बोललो जे काही
प्रकटच पाही
स्वयं ठायी ॥१५
स्वयं प्रकाशा या
शब्दाने बोलून
दावी प्रकाशून
काय कुणी ॥१६
नाना विपायें आम्हीं हन । कीजे तें पां मौन । तरी काय जनीं जन । दिसते ना ? ॥ १०-९ ॥
आणि आम्ही तर
काही कारणेन
धरीयेले मौन
तया ठाई ॥१७
तर काय जन
जना न पाहती
सारे ठोठावती
व्यवहार ॥१८
जनातें जनीं देखतां । द्रष्टेंचि दृश्य तत्वतां । कोण्ही नहोनि आइता । सिद्धांत हा ॥ १०-१० ॥
जेधवा पाहती
जन ते जनास
कोण ते कोणास
पाहतसे ॥१९
दृष्टाचि आपण
दृश्य ते होऊन
घेतसे पाहून
आपणाला ॥२०
ऐसी या ग्रंथात
जाहली उकल
सिद्धांत सकल
पाहतसा ॥२१
🌾🌾🌾 .
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com
🏵🏵
No comments:
Post a Comment