आतां देवातेंचि देवें । देववरी भजावें । अर्पणाचेनि नांवें । भलतिया ॥ ९-४१ ॥
आणि जर मग
देवाने देवाला
देवत्वे भजला
पूर्णपणे ॥८३
अर्पण साहित्य
आणिक अर्पण
तोच तो संपूर्ण
होवुनिया॥८४
पाहें पां आघवया । रुखा रुखचि यया । परी दुसरा नाहीं तया । विस्तार जेवीं ॥ ९-४२ ॥
पान फुले फळे
वृक्षाचा विस्तार
वृक्षाची मोहर
तयावर ॥८५
तिये वृक्षाहून
होणे न वेगळ
अवघे केवळ
वृक्ष ऐसे॥८६
देव देऊळ परिवारु । कीजे कोरुनि डोंगरु । तैसा भक्तीचा व्यवहारु । कां न व्हावा ? ॥ ९-४३ ॥
एकच डोंगरी
कोरुन पाषाण
देवळ करून
देव केला ॥८७
ऐसा हा भक्तीचा
घडे व्यवहार
शंका तयावर
का ती घ्यावी॥८८
अओ मुगीं मुग जैसें । घेतां न घेतां नवल नसे । केलें देवपण तैसें । दोहीं परी ॥ ९-४४ ॥
मुक्याने मौन जे
जरी का घेतले
नाही वा घेतले
तरी काय ॥८९
देवता पुजली
किंवा न पुजली
देवत्व पावली
आत्मस्थिती॥९०
तया त्या ज्ञानाचे
अवघे करणे
नच वा करणे
काही नाही॥९१
अखतांचि देवता । अखतींचि असे न पूजितां । मा अखतीं काय आतां । पुजो जावी ॥ ९-४५ ॥
अक्षतांचा देव
कोणी जर केला
अक्षते पुजला
जरी काही॥९२
जर का तिचे हे
रूपची अक्षता
पुन्हा का अक्षता
वाहव्या त्या॥९३
🌾🌾🌾 .
डॉ.विक्रांत प्रभाकर तिकोणे
https://amrutaanubhav.blogspot.com
🏵🏵
No comments:
Post a Comment